شکافته شدن . ترکیدن پاره و دریده شدن . بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن.
چاک چاک شدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چاک چاک شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شکافته شدن. ترکیدن. پاره و دریده شدن. بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن. شرحه شرحه و ریش ریش شدن :
خروشید و جوشید و برکند خاک
ز نعلش زمین شد همه چاک چاک.
بسی گردن و بر شده چاک چاک.
زبانها شد از تشنگی چاک چاک.
شود چاک چاک و بخاید دو چنگ.
خروشید و جوشید و برکند خاک
ز نعلش زمین شد همه چاک چاک.
فردوسی.
بلند آسمان چون زمین شد زخاک بسی گردن و بر شده چاک چاک.
فردوسی.
ز خورشید تابان و از گرد و خاک زبانها شد از تشنگی چاک چاک.
فردوسی.
در آواز او چرم جنگی پلنگ شود چاک چاک و بخاید دو چنگ.
فردوسی.
کلمات دیگر: