پرخار
فارسی به انگلیسی
لغت نامه دهخدا
پرخار. [ پ ُ ] ( ص مرکب ) که خار بسیار دارد :
تا بگفتاری پربار یکی نخلی
چون بفعل آئی پرخار مغیلانی.
تا بگفتاری پربار یکی نخلی
چون بفعل آئی پرخار مغیلانی.
ناصرخسرو.
اِشواک ؛ اِشاکة؛ پرخار شدن.فرهنگ عمید
۱. گیاهی که خار بسیار دارد.
۲. زمینی که در آن خار بسیار روییده باشد.
۲. زمینی که در آن خار بسیار روییده باشد.
گویش مازنی
/per Khaar/ پرخور – شکم باره
کلمات دیگر: