آتش گرفتن جان
جان سوختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جان سوختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) آتش گرفتن جان. رنج کشیدن جان. آزردن جان :
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان.
برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش.
از فراق تو مرا چون سوخت جان
چون ننالم بی تو ای جان جهان.
مولوی.
|| آزردن جان : برغم من بحریفان می شبانه مکش
مسوز جان من و آه عاشقانه مکش.
فغانی شیرازی ( از ارمغان آصفی ).
کلمات دیگر: