درگر

( صفت ) کسی که شغلش ساختن آلات چوبی است نجار چوب تراش .

درگر. [ دُ گ َ ] ( ص مرکب ) درودگر. نجار. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
بفرمود تا درگران آورند
سزاوار چوبی گران آورند.بفرمود تا درگری پاک مغز
یکی تخته جست از پی کار نغز.ورا درگر آمد ز روم و ز چین
ز مکران و بغداد و ایران زمین.بسر بر یکی کرد صندوق نغز
بیاراست آن درگر پاک مغز.برفتند بیداردل درگران
بریدند از او تخته های گران.

درودگر، چوب تراش، نجار.