هم رنگ

هم رنگ. [ هََ رَ] ( ص مرکب ) دو چیز که رنگ یکسان دارند :
ماناعقیق نارد هرگز کس از یمن
همرنگ این سرشک من و دو لبان تو.به گاه خشم او گوهر شود همرنگ شونیزا
چنو خشنود باشد من کنم زَانقاش قرمیزا.چو مهراب و چون زال در پیش پیل
ز گرد این جهان گشته همرنگ نیل.به بالای ساج است و همرنگ عاج
یکی ایزدی بر سر از مشک تاج.کمند است گیسوش همرنگ قیر
همی آید از دو لبش بوی شیر.آب همرنگ صندل سوده ست
خاک هم بوی عنبر اشهب.من آن گلرخستم که همرنگ رویم
ندیده ست هرگز گلی باغبانی.زآنکه همرنگ روی دشمن اوست
ننهد در خزانه هیچ ذهب.چو بشکفته شد غنچه سرخ گل
جهان جامه پوشید همرنگ مل.همی گفت و پیچید بر خشک خاک
ز خون دلش خاک همرنگ لاک.صحرا گویی که خورنق شده ست
بستان همرنگ ستبرق شده ست.نه هم قیمت دُرّ باشدبلور
نه همرنگ گلنار باشد پژند.یکی تخت پیروزه همرنگ نیل
ز دو سوی تخت ایستاده دو پیل.که هست این پرستشگهی دلپذیر
بتی در وی از رنگ همرنگ قیر.می عاشق آسا زرد به ، همرنگ اهل درد به
زرد صفا پرورد به ، تلخ شکربار آمده.جامه همرنگ خانه درپوشید
با دلارام خانه می نوشید.هر کجا جام باده نوشیدی
جامه همرنگ خانه پوشیدی.بر او یک جرعه می همرنگ گوهر
گرامی تر ز خون صد برادر.گر چمن گوید مرا همرنگ رویش لاله ای است
از قفا باید به در کردن زبان چون سوسنش. || موافق :
همه رای تو برتری جستن است
نهاد تو همرنگ اهریمن است.هر قطره که همرنگ نشد با دریا
او در دریا چگونه دریا بیند || هم پایه. هم درجه :
هرکه همرنگ آسمان گردد
آفتابش به قرص خوان گردد.

۱. دو چیز که به یک رنگ باشند.
۲. [مجاز] همتا، همانند.