ویلا

ویلا (به فرانسوی و انگلیسی: Villa) به ساختمانی گفته می شود که در تعریف امروزه از چهار طرف به بیرون نما داشته باشد و معمولاً آن را در اطراف شهرها یا در ییلاق ها می سازند. البته در بعضی از کشورها قوانین ساخت و ساز به شهروندان اجازهٔ ساخت ویلا در داخل شهر را می دهد و خانه های مسکونی به صورت ویلایی ساخته می شوند.
ویکی پدیا انگلیسی
ساخت ویلاها از جمهوری روم باستان شروع شد و در آن زمان ساختمان های ارزشمند افراد طبقه بالای اجتماع به صورت ویلا در محوطه ها یا باغ های وسیع ساخته می شدند که بعد از فروپاشی امپراتوری روم توسط کلسیا کاربریشان تغییر کرد و به صورت صومعه استفاده می شدند و در قرون وسطی بعد از تعمیر و تغییراتی دوباره به صورت ساختمان های اشرافی مورد استفاده قرار می گرفتند.
در ایران در فرهنگ عامه معمولاً به خانه هایی که نمای چهار طرف داشته باشند یا سقف شیب دار داشته باشند خانه های ویلایی گفته می شود و در شمال ایران به خاطر اقلیم مرطوب اکثر خانه ها به صورت ویلایی ساخته می شدند و با گسترش شهرها از تعداد ویلاها در مراکز شهرها کاسته شد ولی در حومه و شهرک های ویلاها به چشم می خورند.
باتوجه به رشد سریع آپارتمان سازی و آپارتمان نشینی در حال حاضر نیاز وسیعی از خانه های مستقل برای دوری از مشکلات و مسائل آپارتمان مشهاده میشود ، بطوریکه غیر از مناطق خوش آب و هوا مانند لواسان و قسمت هایی از شمال و ... در بعضی مناطق داخل تهران نیز میل زیادی به ساخت خانه های ویلایی مستقل دیده میشود.

ویلا (Villa)
در کهن ترین کاربردش در روم باستان به خانه ای ییلاقی و مزرعه ای خودکفا اطلاق می شد که مالک ثروتمندش گه گاه برای استراحت از آن استفاده می کرد. در دورۀ رنسانس ایتالیا افزون بر ویلّا روستیکا یا خانۀ روستایی سنتی، ویلّا اوربانا یا ویلای شهری نیز پدید آمد که جنبۀ مسکونی نداشت و با باغی بزرگ بیشتر حکم تفرجگاه داشت. در انگلستان در قرن ۱۹ خانه های نسبتاً مجلل و معمولاً خارج از شهر را ویلا نامیدند. امروزه به خانه هایی با ساختمان مستقل و در اندازۀ متوسط ویلا می گویند.