عمل و حالت خوشخوار یا راحتی عیش
خوشخوارگی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوشخوارگی. [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا رَ / رِ ] ( حامص مرکب ) عمل و حالت خوشخوار. عمل خوب خوردن. || راحتی. عیش خوش. گذران خوش :
جهان می گذارد به خوشخوارگی
به اندازه دارد تک بارگی.
جهان می گذارد به خوشخوارگی
به اندازه دارد تک بارگی.
نظامی.
کلمات دیگر: