مردم خور

آدم خور

مردم خور. [ م َ دُ خُوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) مردم خوار. آدم خوار. آدم خور. خورنده گوشت آدمیزاده :
ترا راهزن خواند و مارکش
مرا دیو مردم خور خیره هش.چه لافی که من دیو مردم خورم
مرا خور که از دیو مردم برم.به مردم کشی اژدها پیکرم
نه مردم کشم بلکه مردم خورم.ز مردم کشی ترس باشد بسی
ز مردم خوری چون نترسد کسی.