عمل لیسیدن و سودن ستور پوزه یکدیگر را
خوشپوزی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوشپوزی. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( حامص مرکب ) عمل لیسیدن و سودن ستور پوزه یکدیگر را. ( یادداشت بخط مؤلف ). || کنایه از بوسه. ماچ. قبله. ( از ناظم الاطباء ) ( از برهان قاطع ) :
کرده از عدل او به دلسوزی
گرگ با جان میش خوشپوزی.
کرده از عدل او به دلسوزی
گرگ با جان میش خوشپوزی.
سنائی.
کلمات دیگر: