سختی کشیدن . تحمل رنج و مشقت .
تلخی بردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تلخی بردن. [ ت َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) سختی کشیدن. تحمل رنج و مشقت :
بشیرین زبانی توان برد گوی
که پیوسته تلخی برد تندخوی.
بشیرین زبانی توان برد گوی
که پیوسته تلخی برد تندخوی.
سعدی ( بوستان ).
رجوع به تلخی و ماده بعد شود.کلمات دیگر: