آنچه ازاعضای بدن که در آن کجی واعوجاج باشد
حنو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حنو. [ ح ِ ] (ع اِمص ) کژی . (منتهی الارب ). || (اِ) جانب . (اقرب الموارد). جانب هر چیزی . (ناظم الاطباء).
- حنو سرج ؛ اسم است برای هر دو قربوس مقدم و مؤخر. (اقرب الموارد).
|| نباتی است . (منتهی الارب ). نام گیاهی است . (ناظم الاطباء).
حنو. [ ح َن ْوْ ] ( ع مص ) کج کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خم دادن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ). || کوژ کردن پشت را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || پیچیدن دست را و دو تا کردن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ساختن کمان. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || شفقت کردن. ( منتهی الارب ). مهربانی کردن. || پیر کردن : حناه الدهر؛ پیر کرد او روزگار. ( ناظم الاطباء ).
حنو. [ ح ُ ن ُوو ] ( ع مص ) مهربانی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). مهربانی کردن بر فرزند و شوی نکردن بعد مردن پدر آنها. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || آرزومند شدن. ( آنندراج ). || حنو نعجة؛ گشن خواه شدن میش. ( ناظم الاطباء ).
حنو. [ ] ( اِخ ) ( یوم الَ... ) جنگی است مر بکررا بر تغلب و در آن باره اعشی گفته است : بعینیک یوم الحنو اذ صحبتهم. رجوع به مجمع الامثال میدانی شود.
حنو. [ ح َن ْوْ / ح ِن ْوْ ] ( ع اِ ) خم دار و کج از هر چیزی خواه از بدن آدمی مانند استخوانهای ابرو و ریش و پهلو و خواه از غیر آن مانند پشته زمین و ریگ توده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || هر چوب کج که در پالان خرد یا در پالان بزرگ است. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). چوب زین و پالان. || کوهه زین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || جانب چیزی. ( منتهی الارب ).
حنو. [ ح ِ ] ( ع اِمص ) کژی. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) جانب. ( اقرب الموارد ). جانب هر چیزی. ( ناظم الاطباء ).
- حنو سرج ؛ اسم است برای هر دو قربوس مقدم و مؤخر. ( اقرب الموارد ).
|| نباتی است. ( منتهی الارب ). نام گیاهی است. ( ناظم الاطباء ).
حنو. [ ح ُ ن ُوو ] ( ع مص ) مهربانی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). مهربانی کردن بر فرزند و شوی نکردن بعد مردن پدر آنها. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || آرزومند شدن. ( آنندراج ). || حنو نعجة؛ گشن خواه شدن میش. ( ناظم الاطباء ).
حنو. [ ] ( اِخ ) ( یوم الَ... ) جنگی است مر بکررا بر تغلب و در آن باره اعشی گفته است : بعینیک یوم الحنو اذ صحبتهم. رجوع به مجمع الامثال میدانی شود.
حنو. [ ح َن ْوْ / ح ِن ْوْ ] ( ع اِ ) خم دار و کج از هر چیزی خواه از بدن آدمی مانند استخوانهای ابرو و ریش و پهلو و خواه از غیر آن مانند پشته زمین و ریگ توده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || هر چوب کج که در پالان خرد یا در پالان بزرگ است. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). چوب زین و پالان. || کوهه زین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || جانب چیزی. ( منتهی الارب ).
حنو. [ ح ِ ] ( ع اِمص ) کژی. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) جانب. ( اقرب الموارد ). جانب هر چیزی. ( ناظم الاطباء ).
- حنو سرج ؛ اسم است برای هر دو قربوس مقدم و مؤخر. ( اقرب الموارد ).
|| نباتی است. ( منتهی الارب ). نام گیاهی است. ( ناظم الاطباء ).
حنو. [ ] (اِخ ) (یوم الَ ...) جنگی است مر بکررا بر تغلب و در آن باره اعشی گفته است : بعینیک یوم الحنو اذ صحبتهم . رجوع به مجمع الامثال میدانی شود.
حنو. [ ح َن ْوْ ] (ع مص ) کج کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خم دادن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (تاج المصادر بیهقی ). || کوژ کردن پشت را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || پیچیدن دست را و دو تا کردن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ساختن کمان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شفقت کردن . (منتهی الارب ). مهربانی کردن . || پیر کردن : حناه الدهر؛ پیر کرد او روزگار. (ناظم الاطباء).
حنو. [ ح َن ْوْ / ح ِن ْوْ ] (ع اِ) خم دار و کج از هر چیزی خواه از بدن آدمی مانند استخوانهای ابرو و ریش و پهلو و خواه از غیر آن مانند پشته ٔ زمین و ریگ توده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || هر چوب کج که در پالان خرد یا در پالان بزرگ است . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). چوب زین و پالان . || کوهه ٔ زین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جانب چیزی . (منتهی الارب ).
حنو. [ ح ُ ن ُوو ] (ع مص ) مهربانی کردن . (تاج المصادر بیهقی ). مهربانی کردن بر فرزند و شوی نکردن بعد مردن پدر آنها. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || آرزومند شدن . (آنندراج ). || حنو نعجة؛ گشن خواه شدن میش . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
مهربانی کردن.
کلمات دیگر: