غار جعیتا (به عربی: مغارة جعیتا، به سریانی: ܡܥܪܬܐ ܕܓܥܝܬܐ) غاری مرکب متشکل از دو غار سنگ آهکی کارستی جدا از هم اما متصل به یکدیگر است که غار بالایی ۲٬۱۳۰ متر و غار پایینی ۶٬۲۰۰ متر درازا داشته و در مجموع، گستره ای به طول تقریباً ۹ کیلومتر را در بر می گیرد. این عار که طولانی ترین غار مرکب در خاورمیانه به شمار می رود یکی از ۱۴ فینالیست برای انتخاب عجایب هفتگانه طبیعت در سال ۲۰۱۱ بوده است.
این غارها که در طول میلیون ها سال و در پی حل شدن سنگ آهک های ترک خورده بر اثر جریان آب های زیرزمینی و اسید کربنیک موجود در آب باران به وجود آمده اند در مرکز دامنه های غربی کوه لبنان، در درهٔ نهر الکلب در جعیتا در ۵ کیلومتری کرانه های دریای مدیترانه و در ۱۸ کیلومتری شمال بیروت، پایتخت لبنان قرار دارند. همچنین ورودی طبیعی غار در ارتفاع ۱۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است.
علی رغم مسکونی بودن این غارها در دوران پیش از تاریخ، نخستین کشف دوبارهٔ آن ها در سال ۱۸۳۶ روی داد که مبلغ مذهبی ای آمریکایی به نام ویلیام تامسون موفق به یافتن غار پایینی شد. او تا ۵۰ متری درون غار پیش رفت تا به رودخانه ای زیرزمینی رسید، سپس تیری شلیک نمود و از انعکاس صدای آن دریافت که به غاری مهم دست یافته است. در فاصلهٔ سال های ۱۸۹۲ تا ۱۹۴۰ فعالیت های اکتشافی بیشتری از سوی آمریکایی ها، انگلیسی ها و فرانسوی ها صورت گرفت و آن ها موفق به پیشروی تا عمق ۱٬۷۵۰ متری غار شدند. پس از آن کاشفان لبنانی از دههٔ ۱۹۴۰ به بعد کار جستجو در غار را ادامه دادند.
در سال ۱۹۵۸ غار پایینی برای بازدید عموم گشایش یافت و هم زمان عملیات اکتشافی در آن نیز ادامه داشت تا آنکه در همان سال غارشناسان لبنانی، موفق به کشف دالان های غار بالایی در ارتفاع ۶۰ متری از غار پایینی شدند. به دنبال این کشف، یک تونل دسترسی و مجموعه ای از گردشگاه ها بدون آنکه به منظرهٔ طبیعی غار آسیبی وارد شود در آن ساخته شد تا دسترسی بی خطر گردشگران به این غارها را فراهم سازد. بزرگترین استالاکتیتهای دنیا در غار بالایی قرار دارد. همچنین دالان های غار جعیتا از مجموعه ای از تالارها تشکیل شده است که بزرگترین آن ها ۱۲۰ متر ارتفاع دارد.
این غارها که در طول میلیون ها سال و در پی حل شدن سنگ آهک های ترک خورده بر اثر جریان آب های زیرزمینی و اسید کربنیک موجود در آب باران به وجود آمده اند در مرکز دامنه های غربی کوه لبنان، در درهٔ نهر الکلب در جعیتا در ۵ کیلومتری کرانه های دریای مدیترانه و در ۱۸ کیلومتری شمال بیروت، پایتخت لبنان قرار دارند. همچنین ورودی طبیعی غار در ارتفاع ۱۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است.
علی رغم مسکونی بودن این غارها در دوران پیش از تاریخ، نخستین کشف دوبارهٔ آن ها در سال ۱۸۳۶ روی داد که مبلغ مذهبی ای آمریکایی به نام ویلیام تامسون موفق به یافتن غار پایینی شد. او تا ۵۰ متری درون غار پیش رفت تا به رودخانه ای زیرزمینی رسید، سپس تیری شلیک نمود و از انعکاس صدای آن دریافت که به غاری مهم دست یافته است. در فاصلهٔ سال های ۱۸۹۲ تا ۱۹۴۰ فعالیت های اکتشافی بیشتری از سوی آمریکایی ها، انگلیسی ها و فرانسوی ها صورت گرفت و آن ها موفق به پیشروی تا عمق ۱٬۷۵۰ متری غار شدند. پس از آن کاشفان لبنانی از دههٔ ۱۹۴۰ به بعد کار جستجو در غار را ادامه دادند.
در سال ۱۹۵۸ غار پایینی برای بازدید عموم گشایش یافت و هم زمان عملیات اکتشافی در آن نیز ادامه داشت تا آنکه در همان سال غارشناسان لبنانی، موفق به کشف دالان های غار بالایی در ارتفاع ۶۰ متری از غار پایینی شدند. به دنبال این کشف، یک تونل دسترسی و مجموعه ای از گردشگاه ها بدون آنکه به منظرهٔ طبیعی غار آسیبی وارد شود در آن ساخته شد تا دسترسی بی خطر گردشگران به این غارها را فراهم سازد. بزرگترین استالاکتیتهای دنیا در غار بالایی قرار دارد. همچنین دالان های غار جعیتا از مجموعه ای از تالارها تشکیل شده است که بزرگترین آن ها ۱۲۰ متر ارتفاع دارد.
wiki: غار جعیتا