عایق سازی بهینه

عایق سازی بهینه رویکردی در طراحی، ساخت، تقویت و مقاوم سازی ساختمان است که به نحو چشمگیری از اتلاف گرما می کاهد و با استفاده از مقادیر زیاد عایق سازی و مقاوم سازی در برابر ورود هوا بیش از مقدار عادی در انرژی صرفه جویی می نماید. عایق سازی بهینه یکی از اجداد رویکرد منزل کنش پذیر است.
حصول اطمینان از ادامهٔ عایق کاری در محل اتصال دیوارها به سقف، فونداسیون ها و سایر دیوارها
نفوذ ناپذیر ساختن هوا به ویژه در اطراف درها و پنجره ها
داشتن سیستم تهویهٔ بازیافت گرما برای فراهم کردن هوای تازه
عدم وجود پنجره های بزرگ در هر جهت
ایجاد سیستم عادی گرمایش بسیار کوچکتر از انواع عادی آن، گاهی فقط یک بخاری پشتیبان کوچک
هیچ تعریف مدونی دربارهٔ عایق سازی بهینه وجود ندارد. اما ساختمان هایی که به طور بهینه عایق سازی شده اند،عموماً شامل ویژگی های زیر هستند:
مقدار بسیار زیاد عایق سازی (معمولاً دیوارها 40 pRi و سقف 60 Rip که با مقادیر 0.15 SI U و W/(m2k)0.1 هر کدام به طور جداگانه یکسان است).
نیسون و دات (۱۹۸۵) پیشنهاد کردند که اگر هزینهٔ گرمایش فضا کمتر از هزینهٔ گرمایش آب باشد، منزل می تواند به صورت عایق سازی بهینه توصیف گردد.