لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">مقبس. [ م َ ب ِ ] ( ع اِ ) موضع مقباس و آن هیزمی است که آتش افروخته شده باشد. ج ، مقابس. ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). <hr>مقبس. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) آن که آتش می خواهد از کسی. ( ناظم الاطباء ).</div>

مقبس. [ م َ ب ِ ] ( ع اِ ) موضع مقباس و آن هیزمی است که آتش افروخته شده باشد. ج ، مقابس. ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). مقبس. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) آن که آتش می خواهد از کسی. ( ناظم الاطباء ).

حفره , جا , خانه , کاسه , گوده , حدقه , جاي شمع (درشمعدان) , سرپيچ , کاسه چشم , در حدقه ياسرپيچ قرار دادن

حفره , جا , خانه , کاسه , گوده , حدقه , جاي شمع (درشمعدان) , سرپيچ , کاسه چشم , در حدقه ياسرپيچ قرار دادن

عربی به فارسی

مقبس . [ م َ ب ِ ] (ع اِ) موضع مقباس و آن هیزمی است که آتش افروخته شده باشد. ج ، مقابس . (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط).

مقبس . [ م َ ب ِ ] (ع اِ) موضع مقباس و آن هیزمی است که آتش افروخته شده باشد. ج ، مقابس . (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط).