ویست

مختصات: ۳۳°۲۰′۵۵″ شمالی ۵۰°۶′۴۷″ شرقی / ۳۳٫۳۴۸۶۱°شمالی ۵۰٫۱۱۳۰۶°شرقی / 33.34861; 50.11306
لغت نامه دهخدا
افاضلی اکبر، «توشه ای از تاریخ گلپایگان و مردم آن» انتشارات ابجد، ۱۳۷۷
اشراقی، فیروز، گلپایگان در آینه تاریخ
جمالی، محسن «سنگ نگاره های گلپایگان؛ گذرگاه تاریخ» انتشارات ائمه 1394
پیشینه ویست به دوران ماد ها بر می گردد. تحقیقات باستانشناسی اخیر بر روی تپه مرکزی ویست نشان داده است که قدیمی ترین اثر باستانی منطقه خوانسار و گلپایگان پس از تپه های تاریخی و سنگ نگاره های ۷۰۰۰ ساله این منطقه در ویست و مربوط به دوران اشکانی است.
روستای ویست که اکنون حدود پنج هزار نفر سکنه دارد و شهر خوانده شده است.این روستا متشکل از سه قسمت پایین ده،میان ده ورباط(بالا ده)میباشد. اگر شهرهای گلپایگان و خوانسار را در زوایای یک مثلث متساوی الاضلاع قرار دهیم زاویه سوم این مثلث به طرف جنوب گلپایگان و غرب خوانسار دقیقا روی ویست قرار می گیرد. این شهر مرکز پنج روستای نه چندان کوچک دیگر است که جمعا در گذشته به نام پشتکوه خوانده می شد و تا سال های اولیه بعد از انقلاب از نظر تقسیمات کشوری از شهرستان گلپایگان جدا و تابعه خوانسار شد. هنگامی که خواستند خوانسار را از شهرستان گلپایگان جدا کنند به شهرستان جداگانه ای تبدیل کنند با ضمیمه کردن بخشی از منطقه پشتکوه گلپایگان امکان شهرستان کردن خوانسار فراهم شد.آب و هوای ویست به خاطر واقع شدن در دل کوههای زاگرس خوب و ییلاقی است سد گلپایگان و تفرجگاه دربند هنده ـ که اکنون دهانه تونل انتقال آب از سرشاخه های دز به اناربار در آن واقع است ـ در فاصلهٔ کمی از ویست واقع است. بیشتر ویستی ها کشاورزند و عمده محصول آن گندم جو سیب زمینی و تنباکو است. عمده محصول باغی ویست انگور است که شهرت انگورش تا اراک و اصفهان هم رفته است.
مسجد جامع گلپایگانمناره شهر گلپایگانبازار چهار سوق (گلپایگان)وردپاتکان