موزه ارمیتاژ

مختصات: ۵۹°۵۶′۲۸″شمالی ۳۰°۱۸′۴۶″شرقی / ۵۹٫۹۴۱°شمالی ۳۰٫۳۱۲۹°شرقی / 59.941; 30.3129
رتبه اول ملی
رتبه ۱۶ جهانی
موزه ارمیتاژ، آرمیتاژ یا هِرمیتاژ (به روسی: Госуда́рственный Эрмита́ж) واقع در سن پترزبورگ روسیه، با ۳ میلیون اثر هنری (که البته همه به طور هم زمان نمایش داده نمی شوند)، یکی از بزرگ ترین موزه های جهان و از قدیمی ترین نگارخانه های هنری و موزه های تاریخ و فرهنگ بشری در جهان است.
۲٬۴۲۶٬۲۰۳ (۲۰۰۹)
مجموعهٔ عظیم ارمیتاژ در چهار بنا به نمایش گذاشته شده است. بنای اصلی، کاخ زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزهٔ ارمیتاژ شعبه هایی بین المللی در آمستردام، لندن و لاس وگاس نیز دارد. از جمله هنرمندانی که آثارشان نقاط قوت مجموعهٔ هنر غرب در موزهٔ ارمیتاژ هستند، می توان به میکل آنژ، لئوناردو دا وینچی، پیتر پل روبنس، آنتونی فان دیک، رامبرانت، آگوست رودن، کلود مونه، پل سزان، ونسان ون گوگ، پل گوگن و پابلو پیکاسو اشاره کرد.

موزۀ اِرْمیتاژ (Hermitage Museum)
موزه اِرْمیتاژ
از بزرگ ترین و قدیمی ترین گالر های هنری و موزه های تاریخ و فرهنگ بشری، واقع در سن پترزبورگ روسیه. این مجموعۀ عظیم متشکل از شش بناست؛ بنای اصلی قصر زمستانی نام دارد و در گذشته محل سکونت رسمی تزارهای روسیه بوده است. موزۀ ارمیتاژ شعبه هایی بین المللی در آمستردام، لندن و لاس وگاس نیز دارد. این موزه شامل مجموعه آثار متعددی است که ازجملۀ آن ها می توان به نشان ها، البسه و جواهرات سلطنتی، و بزرگ ترین کلکسیون موجود در جهان از طلای باستانی متعلق به اروپای شرقی و آسیای غربی اشاره کرد. در ۱۷۶۴، کاترین کبیر با خرید بیش از ۲۰۰ نقاشی در اروپا، گردآوری این مجموعۀ معروف را آغاز کرد، و سفرای روس در دیگر کشورها نیز مأمور یافتن بهترین مجموعه های هنری شدند. رفته رفته کلکسیون های سلطنتی با آثار باستانی و فرهنگی یونانی و سیت غنی تر شد. تزار نیکلای اول برای جای دادن مجموعۀ در حال توسعۀ عتیقه جات یونان، روم و مصر، بنایی برای موزۀ عمومی برآورد که در ۱۸۵۲ برای بازدید عموم گشایش یافت. طی انقلاب روسیه در ۱۹۱۷، موزۀ سلطنتی ارمیتاژ جزو اموال خصوصی اعلام شد. پس از ملی شدن مجموعه های هنری عمومی ملی، دامنۀ آثار موجود در موزه وسعت بیشتری یافت. در دورۀ استالین تعدادی از باارزش ترین آثار موجود در موزۀ ارمیتاژ در خارج از کشور به فروش رسید، که بسیاری از آن ها اکنون هستۀ مرکزی گالری هنر ملی در واشینگتن را تشکیل داده است. تعدادی از کلکسیون های موزه نیز طی محاصرۀ لنینگراد در جنگ جهانی دوم، زمانی که از ساختمان موزه به عنوان پناهگاه در مقابل حملۀ هوایی استفاده شد، ازبین رفت. در سال های اخیر، ارمیتاژ بیش از پیش توسعه یافته است. وجود آثار هنرمندان بزرگی چون میکل آنژ، لئوناردو داوینچی، روبنس، یان ون ایک، رامبراند، رودن، مونه، سزان، ون گوگ، گوگن، رافائل و پابلو پیکاسو مجموعۀ هنر غرب این موزه را غنای بسیار بخشیده است.