ژَن مورو (فرانسوی: Jeanne Moreau؛ زاده ۲۳ ژانویه ۱۹۲۸ - درگذشته ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۷) چهرهٔ سرشناس سینمای جهان، هنرپیشه، خواننده و کارگردان فرانسوی بود. او در طول فعالیت هنریش با بزرگترین کارگردانان اروپایی و آمریکایی از جمله لوئیس بونوئل، تئو آنگلوپولوس، ویم وندرس، میکل آنجلو آنتونیونی، فرانسوا تروفو، اورسن ولز، جوزف لوزی و ژان لوک گدار همکاری کرد. او به جوایز هنری متعددی دست یافت. وی نخستین زنی است که برای عضویت در فرهنگستان هنرهای زیبای فرانسه برگزیده شد.
۱۹۵۷ آسانسوری به سوی قتلگاه (لویی مال)
۱۹۵۸ عشاق (لویی مال)
۱۹۶۰ مدراتو کانتابیله (پیتر بروک)
۱۹۶۱ شب (میکل آنجلو آنتونیونی)
۱۹۶۱ زن، زن است (ژان لوک گدار)
۱۹۶۲ ژول و ژیم (فرانسوا تروفو)
۱۹۶۲ محاکمه (اورسن ولز)
۱۹۶۳ آتش سرکش (لویی مال)
۱۹۶۴ ترن (جان فرانکن هایمر)
۱۹۶۴ خاطرات زن خدمتکار (لوئیس بونوئل)
۱۹۶۵ زنده باد ماریا! (لویی مال)
۱۹۶۷ عروس سیاه پوش (فرانسوا تروفو)
۱۹۷۶ آقای کلاین (جوزف لوزی)
۱۹۷۶ آخرین سرمایه دار بزرگ (الیا کازان)
۱۹۹۰ دختری بنام نیکیتا (لوک بسون)
۱۹۹۱ تا آخر دنیا (ویم وندرس)
۱۹۹۸ برای همیشه (اندی تننت)
۱۹۹۱ گام معلق لک لک (تئو آنگلوپولوس)
۲۰۰۷ هر کس سینمای خودش (تئو آنگلوپولوس)
او طی ۶۰ سال کار هنری در بیش از ۶۲ نمایشنامه، ۱۳۵ فیلم سینمائی، ۲۷ فیلم و سریال تلویزیونی ایفای نقش کرد. همچنین نزدیک به ۹۰ ترانه از خود به یادگار گذاشت.
ژن مورو در ۲۳ ژانویه ۱۹۲۸ در پاریس به دنیا آمد. پدرش فرانسوی و صاحب رستوران و مادرش رقصنده ای با تبار انگلیسی بود. بدون آگاهی پدر و مادرش در کلاسهای تئاتر ثبت نام و در کنکور هنرستان پذیرفته شد و کارش را با بازیگری در تئاتر آغاز کرد. در سالِ ۱۹۴۷ در سن ۱۹ سالگی در نخستین فستیوال تئاتر «اَوینیون» به روی صحنه رفت. لویی مال کارگردان فرانسوی که تحت تأثیر زیبایی و هوش ژن مورو قرار گرفته بود از وی برای فیلم آسانسوری بسوی مرگ دعوت به همکاری کرد که همین اولین فیلم او را به ستاره سینمای فرانسه تبدیل کرد. با این حال از دیدگاه هنری کارش با فرانسوا تروفو و بازی در فیلم ژول و ژیم را می توان نقطه عطفی در کارنامه هنریش دانست.
ژَن مورو زندگی هنری پرباری داشت و در طول دهه های ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ میلادی هم در آثار سینمایی حضور پیدا کرد. او با صرف نظر کردن از درآمدهای هالیوودی به بازی و همکاری در فیلم های اروپایی ادامه داد.
۱۹۵۷ آسانسوری به سوی قتلگاه (لویی مال)
۱۹۵۸ عشاق (لویی مال)
۱۹۶۰ مدراتو کانتابیله (پیتر بروک)
۱۹۶۱ شب (میکل آنجلو آنتونیونی)
۱۹۶۱ زن، زن است (ژان لوک گدار)
۱۹۶۲ ژول و ژیم (فرانسوا تروفو)
۱۹۶۲ محاکمه (اورسن ولز)
۱۹۶۳ آتش سرکش (لویی مال)
۱۹۶۴ ترن (جان فرانکن هایمر)
۱۹۶۴ خاطرات زن خدمتکار (لوئیس بونوئل)
۱۹۶۵ زنده باد ماریا! (لویی مال)
۱۹۶۷ عروس سیاه پوش (فرانسوا تروفو)
۱۹۷۶ آقای کلاین (جوزف لوزی)
۱۹۷۶ آخرین سرمایه دار بزرگ (الیا کازان)
۱۹۹۰ دختری بنام نیکیتا (لوک بسون)
۱۹۹۱ تا آخر دنیا (ویم وندرس)
۱۹۹۸ برای همیشه (اندی تننت)
۱۹۹۱ گام معلق لک لک (تئو آنگلوپولوس)
۲۰۰۷ هر کس سینمای خودش (تئو آنگلوپولوس)
او طی ۶۰ سال کار هنری در بیش از ۶۲ نمایشنامه، ۱۳۵ فیلم سینمائی، ۲۷ فیلم و سریال تلویزیونی ایفای نقش کرد. همچنین نزدیک به ۹۰ ترانه از خود به یادگار گذاشت.
ژن مورو در ۲۳ ژانویه ۱۹۲۸ در پاریس به دنیا آمد. پدرش فرانسوی و صاحب رستوران و مادرش رقصنده ای با تبار انگلیسی بود. بدون آگاهی پدر و مادرش در کلاسهای تئاتر ثبت نام و در کنکور هنرستان پذیرفته شد و کارش را با بازیگری در تئاتر آغاز کرد. در سالِ ۱۹۴۷ در سن ۱۹ سالگی در نخستین فستیوال تئاتر «اَوینیون» به روی صحنه رفت. لویی مال کارگردان فرانسوی که تحت تأثیر زیبایی و هوش ژن مورو قرار گرفته بود از وی برای فیلم آسانسوری بسوی مرگ دعوت به همکاری کرد که همین اولین فیلم او را به ستاره سینمای فرانسه تبدیل کرد. با این حال از دیدگاه هنری کارش با فرانسوا تروفو و بازی در فیلم ژول و ژیم را می توان نقطه عطفی در کارنامه هنریش دانست.
ژَن مورو زندگی هنری پرباری داشت و در طول دهه های ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ میلادی هم در آثار سینمایی حضور پیدا کرد. او با صرف نظر کردن از درآمدهای هالیوودی به بازی و همکاری در فیلم های اروپایی ادامه داد.
wiki: ژن مورو