ژنراتور کاکرافت والتون

ژنراتور یا ضرب کننده کاکرافت والتون (به انگلیسی: Cockcroft-Walton Multiplier) یا ضرب کننده گرایناخر (به انگلیسی: Greinacher Multiplier) یک مدار الکتریکی است که از یک ولتاژ AC یا یک پالس DC ورودی، یک ولتاژ بالای DC تولید می کند. این دستگاه را به خاطر فیزیک دان های ارنست والتون و جان داگلاس کاکرافت که از آن در شتاب دهنده ذره ای خود استفاده کرده بودند نامگذاری کردند. آنها از این ضرب کننده ولتاژ در تحقیقات خود استفاده کردند که در سال ۱۹۵۱ باعث کسب جایزه نوبل در فیزیک توسط آنها شد.
این در حالی است که این مدار ابتدا در سال ۱۹۱۹ توسط فیزیکدان سوییسی هاینریش گرایناخر (به آلمانی: Heinrich Greinacher) اختراع شد.
هم اکنون نیز از این ضرب کننده ولتاژ در شتاب دهنده های ذره ای و بعضی دستگاه های نیازمند ولتاژ بالا مانند دستگاه های اشعه ایکس استفاده می شود.
برخلاف ترنسفورمرها، این دستگاه ها به دلیل نیاز نداشتن به هسته سبک تر و ارزان تر هستند و فقط با خازن ها و دیودها کار می کنند.برترین ویژگی آنها این است که هر ولتاژ دوسر هر مرحلهٔ یک ضرب کننده نیم موج، تنها دوبرابر ولتاژ قلهٔ ورودی است.