شاه علیرضا ولی دکنی

شاه سیّد علیرضا دکنی ملقّب به رضاعلیشاه دکنی، قطب بیست و هشتم سلسلهٔ نعمت اللهی بعد از غیبت کبری امام دوازدهم است. وی در حیدرآباد دکن متولّد گردید، در همان جا زیست و در همان مکان درگذشت و به خاک سپرده شد. از مریدان شیخ شمس الدین دکنی(قطب بیست و هفتم سلسلهٔ نعمت اللهی) بود و از طرف او به جانشینی اش برگزیده شد. مطابق ضبط کتاب مشکوة النبوة مدّت حیات وی هفتاد سال و تاریخ درگذشتش ۸ رمضان سال ۱۲۱۵ قمری آمده است ولی رضاقلی خان هدایت در ریاض العارفین مدّت عمر وی را صد و چهل سال می نویسد. وی پیش از فوت، محمدحسین اصفهانی را با لقب حسینعلیشاه به عنوان جانشین خود و قطب سلسله نعمت اللهی انتخاب کرد. مزار وی در خانقاه جدّش، شیخ محمود دکنی در حیدرآباد دکن واقع است. نام وی در برخی از تذکره های پس از قاجار، نظیر تذکره اولیای دکن تألیف محمد عبدالجبار هندی و بعضی از متون عرفانی آن دوران نظیر بستان السیاحه اثر حاج زین العابدین شیروانی مستعلیشاه، بحر المعارف اثر ملا عبدالصمد همدانی، ریاض العارفین تألیف رضاقلی خان هدایت، طرایق الحقایق اثر نایب الصّدر شیرازی و شمس التواریخ اثر شیخ اسدالله ایزدگشسب در ضمن ذکر اقطاب سلسله نعمت اللهی آمده است. سید معصومعلیشاه دکنی از مریدان خاصّ وی بود که در سال ۱۱۹۰ از طرف او مأمور مسافرت به ایران و ارشاد طالبان گردید.