صورت گرایی پسا-نیوتنی (به انگلیسی: post-Newtonian formalism) ابزاری محاسباتی است که معادلات (غیرخطی) گرانش اینشتین را بر حسب پایین ترین مرتبه مشتقات از قانون جهانی گرانش نیوتن بیان می کند. بدین طریق می توان تقریبی از معادلات اینشتین را برای میدانهای ضعیف به دست آورد. برای افزایش دقت می توان عبارتهای مرتبه بالاتررا افزود اما در مورد میدانهای قوی ترجیح برآن است که معادلات کامل با روشهای عددی حل شوند. برخی از این تقریبهای پسانیوتنی بسط هایی از یک پارامتر کوچک هستند، که برابر با نسبت سرعت ماده تشکیل دهنده میدان گرانش به سرعت نور می باشد. در این مورد بهتر است آن را سرعت گرانش بنامیم.
صورت گرایی پسا-نیوتنی پارامتری (به انگلیسی: Parameterized post-Newtonian formalism) و یا به اختصار صورت گرایی پی پی ان (به انگلیسی: PPN formalism)، نیز نسخه ای از این روش فرمولبندی است که صریحاً جزئیات پارامترهایی را بیان می کند که در آنها نظریه گرانش نسبیت عام با گرانش نیوتنی تفاوت دارند. از این روش به عنوان ابزاری برای مقایسه گرانش اینشتینی و نیوتنی در محدوده میدان های ضعیف ایجاد شده توسط اجسام در حال حرکت با سرعتهای کند نسبت به سرعت نور، استفاده می شود. به طور کلی صورت گرایی پی پی ان را می توان در مورد همه نظریه های متریکی گرانش که در همه آنها اجسام از اصل هم ارزی اینشتین پیروی می کنند، به کار برد. در صورت گرایی پی پی ان، سرعت نور ثابت است و همچنین پنداشته می شود که تانسور متریک همواره متقارن است.
صورت گرایی پسا-نیوتنی پارامتری (به انگلیسی: Parameterized post-Newtonian formalism) و یا به اختصار صورت گرایی پی پی ان (به انگلیسی: PPN formalism)، نیز نسخه ای از این روش فرمولبندی است که صریحاً جزئیات پارامترهایی را بیان می کند که در آنها نظریه گرانش نسبیت عام با گرانش نیوتنی تفاوت دارند. از این روش به عنوان ابزاری برای مقایسه گرانش اینشتینی و نیوتنی در محدوده میدان های ضعیف ایجاد شده توسط اجسام در حال حرکت با سرعتهای کند نسبت به سرعت نور، استفاده می شود. به طور کلی صورت گرایی پی پی ان را می توان در مورد همه نظریه های متریکی گرانش که در همه آنها اجسام از اصل هم ارزی اینشتین پیروی می کنند، به کار برد. در صورت گرایی پی پی ان، سرعت نور ثابت است و همچنین پنداشته می شود که تانسور متریک همواره متقارن است.