زبان لرزه (به انگلیسی: Flutter-tonguing) (به آلمانی: Flatterzunge) یک تکنیک استفاده از زبان در نوازندگی سازهای بادی است که برای اجرای نت های سریع کاربرد دارد.
فرهنگ تفسیری موسیقی، ترجمه و گردآوری: بهروز وجدانی، تهران: ناشر: مترجم، چاپ نخست، ۱۳۷۱.
Beschreibung im Jazz-Echo Glossar
در این تکنیک هنرمندان با لرزاندن زبان خود، صدایی به حالت «فررررفرررر» از ساز در می آورند.
زبان لرزه در سبک موسیقی جاز به ویژه در گونهٔ نیو اورلئان و وادویل رواج دارد و بیشتر در نواختن فلوت، بوق، ترومبون، باسون و ساکسوفون استفاده می شود.
از شگرد زبان لرزه در بسیاری از آهنگ های موسیقی کلاسیک نیز بهره جسته اند.این تکنیک به ویژه در سدهٔ بیستم و در آثار شونبرگ و شوستاکوویچ، دیده می شود. زبان لرزه در این آثار حالتی کابوس وار یا طعنه آمیز را القاء می کند.
فرهنگ تفسیری موسیقی، ترجمه و گردآوری: بهروز وجدانی، تهران: ناشر: مترجم، چاپ نخست، ۱۳۷۱.
Beschreibung im Jazz-Echo Glossar
در این تکنیک هنرمندان با لرزاندن زبان خود، صدایی به حالت «فررررفرررر» از ساز در می آورند.
زبان لرزه در سبک موسیقی جاز به ویژه در گونهٔ نیو اورلئان و وادویل رواج دارد و بیشتر در نواختن فلوت، بوق، ترومبون، باسون و ساکسوفون استفاده می شود.
از شگرد زبان لرزه در بسیاری از آهنگ های موسیقی کلاسیک نیز بهره جسته اند.این تکنیک به ویژه در سدهٔ بیستم و در آثار شونبرگ و شوستاکوویچ، دیده می شود. زبان لرزه در این آثار حالتی کابوس وار یا طعنه آمیز را القاء می کند.
wiki: زبان لرزه