صنعت هواگرد، (به انگلیسی: aircraft industry) صنعتی است، که با تولید انواع هواگرد و ساخت قطعات مختلف هواپیماها، همچنین ارائه خدمات تعمیر و نگهداری آنها، کلیه نیازهای هوانوردی را تامین می نماید. بخش اصلی درآمدهای حاصل از این صنعت، از بخش های هوانوردی نظامی، تجهیزات هوافضا و هواپیماهای مسافربری حاصل می شود.
هدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغ التحصیلان مهندسی هوافضا می توانند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی، موشکی و ماهواره فعالیت نمایند و همچنین در کلیه سازمان هایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده می کنند، به عنوان کارشناس و محقق خدمت نمایند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق، یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روش های طراحی توربو ماشین ها توانایی کار در شاخه های متعددی از مهندسی و پروژه های خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد.
مهندسی هوافضا از زیرشاخه های مهنسی مکانیک سیالات است و کاربرد زمینه های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی شود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرفتری می سازند. فرایند سیستم های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می گردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاه ها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصتهای شغلی بسیار خوبی دارد.
هدف اصلی صنعت هوافضا طراحی و ساخت وسایل پرنده است، در نتیجه فارغ التحصیلان مهندسی هوافضا می توانند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی، موشکی و ماهواره فعالیت نمایند و همچنین در کلیه سازمان هایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده می کنند، به عنوان کارشناس و محقق خدمت نمایند. اما علاوه بر اشتغال در مراکز فوق، یک مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئرودینامیک، طراحی سازه و روش های طراحی توربو ماشین ها توانایی کار در شاخه های متعددی از مهندسی و پروژه های خارج از حیطه صنایع هوافضایی را نیز دارد.
مهندسی هوافضا از زیرشاخه های مهنسی مکانیک سیالات است و کاربرد زمینه های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی شود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرفتری می سازند. فرایند سیستم های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می گردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاه ها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصتهای شغلی بسیار خوبی دارد.
wiki: صنعت هواگرد