گفت و شنید

محادثة

( اسم ) ۱ - گفتن و شنیدن مکالمه . ۲ - مباحثه جر و بحث .

( ~ُ ش ) (اِمص . ) نک گفت و شنود.

گفت و شنید. [ گ ُ ت ُ ش َ / ش ِ ] ( ترکیب عطفی ، اِمص مرکب ) گفتن و شنیدن. سخن گفتن و پاسخ شنفتن. محاوره. گفتگو. بحث و مجادله :
سواری ده از رومیان برگزید
که گویند و دانند گفت و شنید.چون هنرمند شد به گفت و شنید
هنرآموزی سلاح گزید.ما زپی رنج پدید آمدیم
نز جهت گفت و شنید آمدیم.مائده از آسمان درمیرسید
بی شری و بیع و بی گفت و شنید.در هیچ موقفم سر گفت و شنید نیست
الا در آن مقام که ذکر شما رود.آفرین کردن و دشنام شنیدن سهل است
چه از آن به که مرا با تو بود گفت وشنید.چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد
که با کس دگرم نیست برگ گفت و شنید.من دعا میکنم ای شوخ ، تو دشنام مده
با تو هر کس هوس گفت و شنیدی دارد.رجوع به گفتگو، گفت و گو و گفت و شنود شود.