گله کردن

تذمر , شبوط , لائمة , مقص

( مصدر ) شکایت کردن شکوه کردن : پس ( طبیب ) پیش پیغمبر آمد علیه السلام گله کرد که مرین بنده را برای معالجت اصحاب بخدمت فرستاده اند و در این مدت کسی التفاتی نکرد .

گله کردن. [ گ ِ ل َ / ل ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) شکایت کردن. تظلم. تشکی. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). شکو. شکایت. شکاة. شکیه. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ). اشتکا. ( تاج المصادر بیهقی ) : پس مردمان افریقیه گروهی بنزدیک عثمان آمدند و از عبداﷲ سعد گله کردند... عثمان او را بازکرد. ( ترجمه طبری بلعمی ).
نکردم سپه را بجایی یله
نه از من کسی کرد هرگز گله.نامم نهاده بودی بدخوی و جنگجوی
با هر کسی همی گله کردی ز خوی ما.گفت : [ یعقوب لیث ] به مظالم بودی گفته بودم گفت هیچکس از امیر آب گله کرد گفت : نه. ( تاریخ سیستان ).
تا کی کنی گله که نه خوب است کار من
وز تیرماه تیره تر آمد بهارمن.هیچ مکن ای پسر ز دهر گله
کز وی شکر است صدهزار مرا.گله از هیچکس نباید کرد
کز تن ماست آنچه بر تن ماست.همچو ما روزگار مخلوق است
گله کردن ز روزگار چراست.گر سنایی ز یار ناهموار
گله ای کرد از اوشگفت مدار.زآن گله کردم به آفتاب که دیدیم
کوست سنا برقی از سنای صفاهان.پیش یکی از مشایخ گله کردم که فلان در حق من به فساد گواهی داد. ( گلستان سعدی ).
به دوستی گله کردم ز چشم شوخش گفت
عجب نباشد اگر ترک تیغزن بکشد.نمی کنم گله ای لیک ابر رحمت دوست
به کشت زار جگرتشنگان نداد نمی.دی گله ای ز طره اش کردم و از سر فسوس
گفت که این سیاه کج گوش به من نمیکند.

شکوا, شکایت