ناوشکن

ناوشکن نوعی کشتی جنگی سریع، با تناژ بین ۷هزار تا ۱۰هزار تن، با توان مانور بالا و برد عملیاتی بالا است که برای گروه های رزمی و دفاع از آن ها در برابر شناورهای کوچک و سبک بکار می رود.
ناوشکن آرلی برک
ناوشکن کلاس کلکته
ناوشکن کلاس آتاگو
ناوشکن لویانگ تیپ۵۲ دی
ناوشکن تیپ۴۵ دیرینگ
ناوشکن هورایزن
پیش از جنگ جهانی دوم بیشتر ناوشکن ها شناورهایی سبک بدون توانایی اقیانوس پیمایی بودند. اما پس از جنگ جهانی دوم ورود موشک های هدایت شونده به صحنهٔ نبردهای دریایی زمینه ساز تحولات وسیعی در طراحی و کاربردهای کشتی های جنگی شد. ناوشکن ها توانستند به لطف موشک های دوربرد نقش هایی را بر عهده بگیرند که پیشتر تنها به رزمناوهای جنگی و نبردناوها تعلق داشت. این وضعیت باعث شد تا ناوشکن های بزرگتر و قدرتمندتری با توانایی شرکت در عملیات های منفرد ساخته شود. در این دوران حفاظت از ناوهای هواپیمابر و مدیریت پدافند هوایی ناوگروه ها اصلی ترین مأموریت ناوشکن ها شد و برخی از وظایف سنتی ناوشکن ها همچون اسکورت کاروان های دریایی و گشت ساحلی به ناوچه ها واگذار شد.
اکنون در آغاز سدهٔ ۲۱ ناوشکن ها به متداولترین واحدهای سنگین جنگ سطحی برای استفاده عمومی تبدیل شده اند. تنها دو کشور (آمریکا و روسیه) رزمناو در خدمت دارند و عملاً کشور (روسیه) فقط نبردناو در خدمت دارد.
ناوشکن های مدرن، که به نام ناوشکن موشک انداز شناخته می شوند، قدرت آتش برتری فوق العاده ای دارند مجهز به انواع رادارهای هوایی سطحی زیرسطحی و البته موشکهای پدافند هوایی و سطحی و ازدر زیردریایی و توپهای ضد ساحل و دفاع نزدیک حتی تا ۹۰ موشک هم شلیک می کنند و حتی قادر به شلیک موشک های دارای کلاهک اتمی نیز هستند.

ناوشِکَن (destroyer)
ناوشِکَن
کشتی جنگی سریع و کوچک طراحی شده برای عملیات ضد زیردریایی. ناوشکن ها نقش اساسی در اسکورت کشتی های بازرگانی در جنگ جهانی دوم داشتند. ابتدا ناوشکن اژدرافکن نام داشت که بریتانیایی ها طراحی کردند تا با ناوتیپ های بزرگِ ساخته شده به دست نیروی دریایی فرانسه و روسیه در اواخر قرن ۱۹، مقابله کنند. آن ها چنان کارآیی مؤثری داشتند که ناوچه های اژدرافکن کم وبیش در اوایل دهۀ ۱۹۰۰ کنار گذاشته شدند. اما پیدایش زیردریایی ها وظایف جدیدی برای ناوشکن ها تعیین کرد. آن ها به منزلۀ سفینه های ضد زیردریایی در جنگ جهانی اول و در جنگ جهانی دوم نقش ارزندۀ خود را به اثبات رساندند. ناوشکن های جدید غالباً موشک های هدایت شونده حمل و از ۳,۷۰۰ تن تا ۵,۶۵۰ تن بار را جابه جا می کنند.