پخته خوار

( اسم صفت ) ۱- آدم طلب و گرانجان . ۲- مفت خور گدا انگل . ۲- داماد.

پخته خوار. [ پ ُ ت َ / ت ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) مفت خوار. اَنگل. گدا. مردم آرام طلب و گرانجان : نیم شب فی امان من لباس الظلام بر آن حدود گذشتم و پخته خواری چند که هم از این نمد کلاه کرده بودند و هم بر این راه چاه کنده از این دقیقه غافل گشتند وخویش را بخامی طمع در دام وزیر افکندند. ( زیدری ).
اگر دست همت بداری ز کار
گداپیشه خوانندت و پخته خوار.|| داماد.

مفت خوار، مفت خور، گدا، گدایی کننده، گداپیشه: وگر دست همت بداری ز کار / گداپیشه خوانندت و پخته خوار (سعدی۱: ۱۶۸ ).

گدا ، مفت خور ، انگل