وِنِتو (Veneto)
کلیسای جامع سنت انتونی پادوآ،
کلیسای جامع سنت انتونی پادوآ، ناحیه ای در شمال شرقی ایتالیا، شامل استان های بلونو، پادوا، ترویزو، روویگو، ونیز، و ویچنتسا. ۱۸,۴۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴,۳۹۵,۳۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۲). مرکز آن ونیز است. شهرهای بزرگ آن عبارت اند از پادوا، ورونا، و ویچنتسا. ونتو بخشی از جلگۀ ایتالیای شمالی را با دلتای رود پو تشکیل داده است؛ بخش هایی از کوه های آلپو دولومیتی و دریاچۀ گاردا در آن قرار دارند. تولیدات آن عبارت اند از حبوبات، میوه، سبزی، توتون، مواد شیمیایی، کشتی، و پارچه. رودهای اصلی این ناحیه عبارت اند از پو، آدیجه، برنتا، و پیاوه. میوه و سبزی در اطراف
ورونا تولید می شود. صنایع اصلی این منطقه در حومۀ ونیز و نزدیک پادوا قرار دارد. صنعت نساجی در ویچنتسا متمرکز شده است. سایر مراکز صنعتی عبارت اند از ورونا، ویتوریو ونتو، و باسانو دِل گراپا. ونسی که نامش برگرفته از قوم باستانی ونتی است، از ۱۴۲۰م تا ۱۷۹۷ بخشی از جمهوری ونیز بود. در این دوره، اشراف ویلاهای باشکوهی ساختند و طرح های احیای اراضی را آغاز کردند. این سرزمین مدتی کوتاه در تصرف فرانسوی ها بود و در ۱۷۹۷ به اتریش واگذار شد. در ۱۸۱۵ بخشی از پادشاهی لومباردی ـ ونسی، در امپراتوری هابسبورگ، بود. ونسی در ۱۸۶۶، پس از شکست اتریش، به ایتالیای متحد پیوست.
