ونوس و ادونیس

ونوس و آدونیس. ونوس و آدونیس، عنوان شعری از ویلیام شکسپیر است، که در فاصله سال های ۱۵۹۲ تا ۱۵۹۳ سروده شده است. این شعر، که با الهام از اثر مشهور اووید، موسوم به متامورفیوس خلق گردیده است را می توان حاوی مجموعه ای پیچیده و متضاد از تغییر دیدگاه و نگرش آدمی نسبت به مقولهٔ عشق دانست، که به اقتضای طبیعت عشق، طور مداوم در حال تغییر و تبدیل است و به آدمی چشم انداز و نگرش متفاوت و گاه متضادی نسبت به این مقوله می دهد.
زهره و منوچهر
گرچه داستان ونوس و آدونیس در اساطیر یونان باستان ذکر شده است، اما این سرگذشت در اصل از افسانه های سوریه بوده که هزیود نیز بدان اشاره کرده است.
ایرج میرزا شاعر عصر قاجار، داستان زهره و منوچهر را از سرگذشت ونوس و آدونیس اقتباس کرده است.
منظومه ونوس و آدونیس در روز ۱۸ آوریل سال ۱۵۹۳ در دفتر مخصوص ثبت آثار به ثبت رسید و سپس در همان سال بخشی از آن در قطعی کوچک و به صورت نسخه چاپی منتشر شد. چاپ کننده و منتشرکننده این بخش، ریچارد فیلد بود، که یکی از ناشرین فعال در استراتفورد به شمار می آمد و از نزدیکان و معاصرین شکسپیر بود. فیلد بخش دوم این شعر را در سال ۱۵۹۴ و بازهم در همان قطع کوچک (ربع کاغذی) منتشر ساخت. وی سپس حق تکثیر (کپی رایت) خود از این اثر را به جان هریسون («سالمند»)، که یک فروشنده لوازم التحریر و کتابفروش بود و در همان سال ۱۵۹۴ اولین نسخه از اثر دیگر شکسپیر، یعنی تجاوز به لوکرسیا را منتشر ساخته بود، واگذار نمود.

ونوس و آدونیس. ونوس و آدونیس (Venus and Adonis)
منظومه ای از ویلیام شکسپیر، منتشر شده به انگلیسی در ۱۵۹۳. ونوس که عاشق آدونیس است، می کوشد او را از رفتن به شکار بازدارد و به گناه آلوده کند، اما طرفی نمی بندد. پس، از او می خواهد روز دیگر به ملاقاتش برود، اما نمی تواند او را از تعقیب کردن یک گراز منصرف کند. صبح روز بعد، ونوس هراسان درپی معشوق می رود، اما آدونیس کشته شده توسط جانور وحشی را بازمی یابد. شکسپیر وزن این منظومه را از بندهای شش بیتی اقتباس، و آن را به هنری ریلزی، ارل ساوتمتون، پیشکش کرده است. اثر شکسپیر همچون تابلوهای کوچک شهوانی جلوه می کند و آمیخته با ذوق روزگار خویش است. نقاشانی چون تیسین و تینتورتوی ایتالیایی، روبنس فنلاندی، و نیکلا پوسن فرانسوی نیز موضوع ونوس و آدونیس را دست مایۀ آثاری از خود کرده اند. همچنین هانری دماره، آهنگ ساز فرانسوی، اثری موسیقایی با نام ونوس و آدونیس در پاریس به صحنه برده است (۱۶۹۷).