نظام وفا کاشانی

نِظام وفا کاشانی (آران بیدگل ۱۲۶۷ـ تهران ۱۳۴۳ش)
نِظام وفا کاشانی
شاعر، روزنامه نگار و نمایش نامه نویس ایرانی. در اصفهان به تحصیل دانش های ادبی و عربی پرداخت و فقه، اصول، کلام و فلسفه را نیز آموخت. برای تکمیل تحصیلات به نجف رفت و پس از بازگشت در تهران سکونت کرد و به صف آزادی خواهان پیوست و مدتی نیز زندانی شد. پس از مشروطه، همزمان با کارهای دولتی به تدریس نیز پرداخت. در ۱۳۰۲ش ماهنامه ای به نام وفا به مدیریت عبدالحسین میکده در تهران تأسیس و منتشر کرد. غزلیاتش ساده و روان و پر از احساسات لطیف است. در مدرسۀ سن لوئی معلم نیما یوشیج بود و نیما منظومۀ «افسانۀ» خود را به او پیشکش کرد. در شعر به شیوۀ سنتی گرایش داشت و در نثر به شیوۀ جدید، و در هر دو زمینه از ایده های رومانتیک متأثر بود. از آثارش: پیروزی دل (تهران، ۱۳۳۰ش)؛ پیوندهای دل (تهران، ۱۳۳۲ش)؛ حبیب و رباب (تهران، ۱۳۰۵ش)؛ حدیث دل (تهران، ۱۳۳۸ش)؛ گذشته ها (تهران، ۱۳۳۰ش)؛ نمایشنامۀ ستاره و فروغ به نثر (تهران، ۱۳۲۰ش)؛ نمایشنامۀ فروز و فرزانه به نثر (تهران، بی تا)؛ یادگار سفر اروپا به نثر (تهران، ۱۳۳۶ش)؛ دیوان اشعار (۱۳۶۳ش). مجموعۀ آثار نظام وفا به کوشش عبدالله مسعودی به چاپ رسیده است (کاشان، ۱۳۸۲ش).

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
نویسنده و شاعر، متخلص به نظام. نسبش به صباحی بیدگلی شاعر معروف می رسد و مادرش نیز از زنان شاعر بود که حیا تخلص می کرد. نظام در بیدگل کاشان به دنیا آمد. پس از تحصیلات مقدماتی به تحصیل علوم ادبی و عربی پرداخت. او ادبیات فارسی و عربی را از محضر سید محمد کاشانی و فقه، اصول و کلام را از محضر سید محمدرضا مجتهد فراگرفت و فلسفه را نزد پدرش آموخت.
وی چندی هم در سلک طلاب حوزه ی علمیه قم به تحصیل مشغول شد و مدتی نیز به تحصیل طب قدیم نزد میرزا محمدعلی آقا جمال که از اطباء معروف زمان خود بود، پرداخت. سپس جهت تکمیل تحصیلات به نجف رفت و پس از بازگشت در تهران اقامت گزید و زبان فرانسه را در مدرسه ی آلیانس فراگرفت.
بعد وارد فعالیت های سیاسی شد و هنگام به توپ بستن مجلس به همراه مجاهدین در باغ سپهسالار مشغول دفاع بود، اما سرانجام دستگیر و زندانی شد. پس از آزادی از زندان و استقرار مشروطیت، از فعالیت های سیاسی دست کشید و به کار تدریس و تعلیم و تربیت از جمله تدریس در مدرسه ی سن لویی اشتغال ورزید.
او همچنین مدتی در وزارت فواید عامه و سپس در وزارت فلاحت به عنوان رئیس بازرسی مشغول شد و تا مدیر کلی ارتقا یافت. وی در 1302 ش ماهنامه ی «وفا» را به مدیریت عبدالحسین میکده در تهران تأسیس و منتشر کرد. نظام وفا بر اثر سکته ی مغزی در تهران درگذشت. از آثار منظوم وی: «حبیب و رباب»، در شرح خودکشی حبیب اللَّه میکده؛ «حدیث دل»؛ «گذشته ها»؛ دیوان شعر. از آثار منثور وی: «ستاره و فروغ»؛ «فروز و فرزانه»؛ «یادگار سفر اروپا».