همبونه

هَمْبونه
(یا: نی همبونه، نی انبان) از اقسام تصنیف در موسیقی قدیم ایران، و آن بر دو نوع بوده است: ۱ـ اولین لحن از هفده لحن موزون و مشهور که بدون شعر اجرا می شده و بیشتر از آن به ارادۀ آهنگ ساز بوده است که باید در آخر یک شکل تکرار شود که به آن شکل مکرر سربند گفته می شده و در بحرهای سبک می ساخته اند. ۲ـ معادل پیش درآمد که امروزه می نوازند تا فضا برای ادامه موسیقی و اجرای آواز مُهیّا شود.