بخشی از تفسیری کهن نامی است که به بخشی از تفسیری بسیار کهن از قرآن به زبان فارسی داده شده است. متن به دست آمده تنها شامل تفسیر بخشی از سورهٔ بقره است. با توجه به قراین زبان شناختی و رسم الخطی (از نسخهٔ به دست آمده) پیش از سال چهارصد قمری کتابت شده است و قدمت آن اگر بیشتر از ترجمهٔ تفسیر طبری نباشد کم تر از آن نیست. نام سه تن از مفسران چندبار در متن آمده است: ابوسهل انماری، خواجه با منصور و ابوجعفر.
از جمله مختصات زبانی این اثر تبدیل ب به ف در بسیاری از تکواژهاست. نمونه ای از متن:«و چو پیغامبر علیه السّلم فر خواند فرایشان این آیتها، خامش شدند و دانستند کاین وحی خدای است، بهانه کردند و گفتند که: فر دلهای ما پوشش است و فهم های ما کند است، ما همی اندر نیابیم مر گفتارهای ترا»
واژه های پارسی برابر کلمه های عربی در این اثر به وفور یافت می شود چنان که مسجد را مزکد، شیاطین را دیوان و ایمان را در جایی گروش ترجمه کرده است.
از جمله مختصات زبانی این اثر تبدیل ب به ف در بسیاری از تکواژهاست. نمونه ای از متن:«و چو پیغامبر علیه السّلم فر خواند فرایشان این آیتها، خامش شدند و دانستند کاین وحی خدای است، بهانه کردند و گفتند که: فر دلهای ما پوشش است و فهم های ما کند است، ما همی اندر نیابیم مر گفتارهای ترا»
واژه های پارسی برابر کلمه های عربی در این اثر به وفور یافت می شود چنان که مسجد را مزکد، شیاطین را دیوان و ایمان را در جایی گروش ترجمه کرده است.
wiki: بخشی از تفسیری کهن