همام تبریزی

محمّد پسر فریدون هُمام تبریزی (زاده ۶۳۶ هجری تبریز - درگذشته صفر ۷۱۴) شاعر پارسی سرای سده هشتم هجری در ایران است. او در غزل از خود توانائی بسیار نشان داده است.
ملمعی از «همام تبریزی» به فارسی و آذری:
هُمام شدیداً دوستدار سعدی شیرازی بوده و با او مکاتبه داشته و بنا بر برخی یادداشت ها، هنگامی که سعدی به آذربایجان سفر کرده، با همام نیز دیدار داشته. شماری از غزلیات او بر مبنای غزل هائی از سعدی، بر همان وزن و قافیه و ردیف ساخته شده اند.
همام تبریزی به زبان بومی آن زمان تبریز و آذربایجان یعنی زبان آذری نیز اشعار و ابیاتی دارد از جمله:
معنی بیت های آذری:

هُمامِ تبریزی (۶۳۶ـ تبریز ۷۱۴ق)
شاعر ایرانی. هم روزگار سعدی شیرازی بود و به شیوۀ او غزل می سرود. همام با خاندان جوینی پیوستگی داشت و ندیم خواجه شمس الدین جوینی صاحب دیوان بود. دیوانش که اشعاری به فارسی و عربی را دربردارد به فرمان خواجه رشیدالدین فضل الله گردآوری شده است. در اشعارش کسانی چون سلطان محمد خدابنده و قطب الدین شیرازی را مدح گفته است. از آثارش: مثنوی عاشقانۀ محبت نامه در ۳۸۳ بیت که به نام خواجه شرف الدین هارون جوینی سروده شده است؛ کتاب مثنویات که مثنوی در ۵۰۸ بیت به پیروی از حدیقةالحقیقة سنایی است. این دو اثر به همراه دیگر اشعار وی، از غزل، مرثیه و اخوانیات، در دیوان همام تبریزی چاپ شده است (تهران، ۱۳۷۰ش).