استیصال بریدن
اخترام
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اخترام. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) اقتطاع. ( زوزنی ). استیصال. بریدن. || نزار کردن. || اخترام منیّه کسی را؛ گرفتن مرگ او را. || ز بیخ برکندن ِ مرگ قومی را. از بن برکندن. || مردن. || ربودن.
فرهنگ عمید
۱. از ریشه درآوردن.
۲. بریدن.
۲. بریدن.
کلمات دیگر: