خسرو منصوریان، (متولد سال ۱۳۲۰، تهران) مددکاراجتماعی، فعال سیاسی و یکی از پیشکسوتان حرکت های N.G.O در ایران است.
محمد مصدق
مهدی بازرگان
جبهه ملی ایران
نهضت آزادی ایران
علی شریعتی
خسرو منصوریان متولد ۱۳۲۰ در تهران و بزرگ شده در یک خانوادهٔ متوسط در مشهد است. وی پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل به تهران آمد، و موفق به اخذ لیسانس مددکاری اجتماعی شد. وی در دوران دانشجویی یک دوره مسئول انجمن دانشجویی بود. او در سال سوم با یکی از هم کلاسی هایش، فاطمه فرهنگخواه، ازدواج کرد.پس از فارغ التحصیلی، در دانشگاه تهران استخدام گردید. او اولین مرکز مددکاری اجتماعی را در مرکز امور دانشجویی دانشگاه تهران ایجاد کرد. بدین ترتیب در هر دانشکده ای یک پست مددکار اجتماعی در نظر گرفته شد. هم زمان اولین مهد کودک مدرن در ایران به نام «آشیانه کودک» را تأسیس کرد. دو سال بعد برای ادامه تحصیل عازم انگلستان شد ولی با بالا گرفتن فعالیتهای انقلابیون در ایران، پس از شش ماه به کشور بازگشت. با پذیرش کودکان زندانیان و فعالین سیاسی آن زمان در مهد کودک زمینه برای برقرای ارتباط بیشتر با مخالفین شاه از جمله مهندس بازرگان فراهم گردید. حدود سال های ۱۳۵۰ سید محمود طالقانی اجازه دریافت وجوهات برای کمک به مردم نیاز مند و انجام فعالیت های مددکاری را به منصوریان داد. این خود مشوقی برای او شد تا در راه خیر و یاری به نیازمندان مستحکم تر قدم بردارد.
او مؤسس و عضو هیئت امنای دو سازمان غیرانتفاعی، غیردولتی و عام المنفعه است که در سال ۱۳۷۸ به همراه همسر و دوستان بنیان گذارد:
او تجربه کار با قشرهای آسیب پذیر را طی ۵۰ سال گذشته در سازمان های مختلف مانند: انجمن حمایت از زندانیان، دادگاه های اطفال، دادگاه حمایت خانواده، معتادان به مواد مخدر، پرورشگاه ها، مدارس، امور دانشجویی دانشگاه های تهران و ... کسب کرده و پس از انقلاب به مدت ۲۲ ماه در سمت معاونت امور اجتماعی و رفاه شهرداری تهران خدمت کرده است. وی پس از کناره گیری از خدمات دولتی تلاش خود را در زمینه جامعه مدنی، سازمان های خیریه، غیردولتی و غیرانتفاعی متمرکز نمود.
محمد مصدق
مهدی بازرگان
جبهه ملی ایران
نهضت آزادی ایران
علی شریعتی
خسرو منصوریان متولد ۱۳۲۰ در تهران و بزرگ شده در یک خانوادهٔ متوسط در مشهد است. وی پس از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل به تهران آمد، و موفق به اخذ لیسانس مددکاری اجتماعی شد. وی در دوران دانشجویی یک دوره مسئول انجمن دانشجویی بود. او در سال سوم با یکی از هم کلاسی هایش، فاطمه فرهنگخواه، ازدواج کرد.پس از فارغ التحصیلی، در دانشگاه تهران استخدام گردید. او اولین مرکز مددکاری اجتماعی را در مرکز امور دانشجویی دانشگاه تهران ایجاد کرد. بدین ترتیب در هر دانشکده ای یک پست مددکار اجتماعی در نظر گرفته شد. هم زمان اولین مهد کودک مدرن در ایران به نام «آشیانه کودک» را تأسیس کرد. دو سال بعد برای ادامه تحصیل عازم انگلستان شد ولی با بالا گرفتن فعالیتهای انقلابیون در ایران، پس از شش ماه به کشور بازگشت. با پذیرش کودکان زندانیان و فعالین سیاسی آن زمان در مهد کودک زمینه برای برقرای ارتباط بیشتر با مخالفین شاه از جمله مهندس بازرگان فراهم گردید. حدود سال های ۱۳۵۰ سید محمود طالقانی اجازه دریافت وجوهات برای کمک به مردم نیاز مند و انجام فعالیت های مددکاری را به منصوریان داد. این خود مشوقی برای او شد تا در راه خیر و یاری به نیازمندان مستحکم تر قدم بردارد.
او مؤسس و عضو هیئت امنای دو سازمان غیرانتفاعی، غیردولتی و عام المنفعه است که در سال ۱۳۷۸ به همراه همسر و دوستان بنیان گذارد:
او تجربه کار با قشرهای آسیب پذیر را طی ۵۰ سال گذشته در سازمان های مختلف مانند: انجمن حمایت از زندانیان، دادگاه های اطفال، دادگاه حمایت خانواده، معتادان به مواد مخدر، پرورشگاه ها، مدارس، امور دانشجویی دانشگاه های تهران و ... کسب کرده و پس از انقلاب به مدت ۲۲ ماه در سمت معاونت امور اجتماعی و رفاه شهرداری تهران خدمت کرده است. وی پس از کناره گیری از خدمات دولتی تلاش خود را در زمینه جامعه مدنی، سازمان های خیریه، غیردولتی و غیرانتفاعی متمرکز نمود.
wiki: خسرو منصوریان