خسرو پیله ور

خسرو پیله ور (۱۳۰۴ در قصر شیرین – ۷ آبان ۱۳۵۵ در تهران) شاعر، روزنامه نگار و فعال سیاسی دوران حکومت پهلوی و عضو حزب توده ایران بود.
مطبوعات عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک: مجله امید ایران، تهران: وزارت اطلاعات، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳، ص. ۴۷۲، شابک ۹۶۴-۵۷۹۸-۸۰-۹
محمدعلی سلطانی (۱۳۷۸)، احزاب سیاسی و انجمن های سری در کرمانشاه از فراموشخانه تا خانه سیاه: دوره های ۵–۱ انتخابات مجلس شورای ملی و فریادگران بر نظام دیکتاتوری از کرمانشاه، تهران: مؤسسه فرهنگی نشر سها، ص. ۶۲۲، شابک ۹۶۴-۶۲۵۴-۳۰-۶
خسرو پیله ور در قصر شیرین در سال ۱۳۰۴ در استان کرمانشاه به دنیا آمد. وی تا کلاس ششم ابتدایی را در مدرسه صمصامیه قصر شیرین گذراند و سپس برای گرفتن دیپلم به کرمانشاه رفت. پیله ور پس از اخذ دیپلم ریاضی در کرمانشاه و قصر شیرین به معلمی پرداخت و در سال ۱۳۲۱ در آموزش و پرورش استخدام شد. وی در همین سال با حزب توده ایران آشنا و در ارتباط با آن قرار گرفت. پیله ور چندین بار در کرمانشاه و تهران به زندان افتاد. وی که مسئول کمیته حزب توده در کرمانشاه بود، پس از کودتای ۲۸ مرداد توسط فرمانداری نظامی تهران دستگیر و به ۳ سال زندان محکوم شد، اما با اعلام انزجار از حزب، مشمول تخفیف قرار گرفته و در نهایت ۱۶ ماه را در زندان گذراند. با این حال پیله ور در نهایت در سال ۱۳۳۵ از آموزش و پرورش اخراج گردید. وی از آن هنگام به صورت روزمزد در دبیرستان ارت آشوریان در تهران تدریس می کرد. پیله ور به فعالیت سیاسی خود ادامه داد و این امر سبب بازداشت های بعدی وی در سال های ۱۳۳۸ و ۱۳۳۹ شد.
پیله ور به فعالیت ادبی و روزنامه نگاری در نشریه امید ایران نیز پرداخت. وی با تخلص «خدنگ» و نیز «پولاد» شعر می سرود و آثار خود را با نام «خ-پ» امضا می کرد. وی در استعفای دسته جمعی نویسندگان این نشریه سهیم بود و همراه با نویسندگان دیگر چون محمود پاینده، پرویز آزادی و نصرت الله نوحیان این نشریه را برای همیشه ترک کرد.
خسرو پیله ور در ۷ آبان ۱۳۵۵ در بیمارستان جرجانی تهران درگذشت. علت مرگ وی سکته مغزی عنوان شد. قبر وی در قطعه ۳۳ بهشت زهرا قرار دارد.