درپیچیدن

( مصدر ) ۱ - پیچیدن طی کردن . ۲ - در لفاف کردن . ۳ - در افتادن با کسی پیله کردن .

درپیچیدن. [ دَ دَ ] ( مص مرکب ) پیچیدن. تا کردن. ته کردن. لوله کردن. در لفاف کردن. لفافه کردن. ( ناظم الاطباء ). لف. ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ). درنوشتن. درنوردیدن. طی کردن. نوردیدن. ادماج. التواء. انعساف. کثافة. لف : نَول ؛ اقطیرار درپیچیدن و خمیدن گیاه. تزمیل ؛ درپیچیدن به جامه. تکویر؛ درپیچیدن هر چیزی. ( ازمنتهی الارب ). || گرد برآمدن :
چنانچون خو که درپیچد به گلبن
بپیچم من بر آن سیمین صنوبر. || پیچیدگی کردن. پیچیدن. تحت مؤاخذه قرار دادن. سؤال پیچ کردن. درافتادن با کسی : وزیر به نیم ترک بازآمد و آملیان را و بسیار مردم کمتر آمده بودند درپیچید و آنچه سلطان گفته بود، ایشان را بگفت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 469 ). بوالقاسم کثیر را که صاحب دیوانی خراسان داده بودند، درپیچید و فرا شمار کشید و قصدهای بزرگ کرد. ( تاریخ بیهقی ).
ای که با شیری تو درپیچیده ای
بازگو رایی که اندیشیده ای.امرار، ممارة؛ درپیچیدن به کسی تا در افکند او را. || سختی کردن. سختگیری کردن : تَعَنقُش ؛ درپیچیدن و سختی نمودن. ( از منتهی الارب ). || محاصره کردن. شهربند کردن : خصمی آمده چون داود با لشکری بسیار و بلخ را درپیچید. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 659 ). روز چهارشنبه نهم ربیعالاول به قلعت هانسی رسید و به پای قلعت لشکرگاه زدند و آنرا درپیچیدند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 543 ). مثال داد تا قهندز را درپیچیدند و به قهر و شمشیر بستدند. ( تاریخ بیهقی ).

۱. پیچیدن، تا کردن، لوله کردن، لفافه کردن.
۲. با کسی درافتادن.