بشکافتن. [ ب ِ ت َ ] ( مص ) ترکیدن. کفیدن. چاک شدن. شکافته شدن. تفتیق. ( زوزنی ). تفلیق. ( زوزنی ). انشقاق. تشقیق. رجوع بشکافتن شود :
می خورم تا چو مار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم.
به تنش اندرون زهر بشکافتی.
همی سنگ بشکافت در کوهسار.
می خورم تا چو مار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم.
ابوشکور.
هر آنکس که آواز او [لهراسب ] یافتی به تنش اندرون زهر بشکافتی.
فردوسی.
خروش پیاده فغان سوارهمی سنگ بشکافت در کوهسار.
فردوسی.