اتش یونانی

آتش یونانی. آتش یونانی سلاحی است آتش زا که در حدود قرن هفتم توسعه یافت؛ و پس از یونانیان بیزانسی نام گرفت، کسانی که مایل به استفاده از آن در میدان نبرد بودند. آتش یونانی همچنین توسط عرب ها، چینی ها و مغول ها نیز مورد استفاده قرار گرفت. این سلاح بسیار ویرانگر بوده و ترس قابل توجهی در دشمن ایجاد می کرده است.فرمول ساخت آتش یونانی مخفی نگه داشته شد به طوری که امروزه هیچ کس دقیقاً نمی داند که آتش یونانی چه بوده است. به نظر می رسد که آتش یونانی مانند بمب آتش زا و دیگر سلاح های مدرن آتش زا رفتار می کرده، به این معنی که خاموش کردن آن بسیار سخت و دشوار بوده است. به طوری که ریختن آب بر روی آن باعث بیشتر شدن آتش می شده است.
کتاب یونان باستان
برخی نظریه ها در رابطه با ترکیب مواد این آتش این است که در آن نفت به کار برده می شده است، همراه با آهک، گوگرد، نیترات سدیم و نیترات پتاسیم. خیلی از این مواد در مواد منفجره استفاده می شود. توسعه آتش یونانی احتمالاً بیشتر مربوط به کیمیاگری بوده است.
یونانیان از این آتش برای درست کردن کشتی آتش و قرار دادن آنها برای دشمن استفاده می کردند. همچنین از این آتش برای درست کردن بمب های آتش زا که به وسیله منجنیق می توانستند آنها را به کشتی های دیگر پرتاب کنند، استفاده می شده است.
تلاش های زیادی برای ساخت دوباره این آتش انجام شده ولی تاکنون هیچ فرمول رضایت بخشی درست نشده است.

آتش یونانی. آتش یونانی (Greek fire)
نوعی مادۀ آتش زا که در جنگ های دوران باستان و قرون وسطااستفاده می شد. آتش یونانی ترکیب آتش زایی است که یونانی های بیزانسدر قرن ۷م ابداع کردند. نویسندگان و مورخان دوران باستان از مواد آتش زایی همچون پیکان های آتشین و موادی همچون قیر، نفت، و سولفورسخن گفته اند؛ لیکن آتش یونانی ماده ای از مشتقات نفت بوده، که کالینیکوس، پناهنده ای سوری که به زبان یونانی تکلّم می کرده، آن را در دوران حکومت کنستانتین چهارمابداع کرده است. این ماده را با لوله یا منجنیق به سوی دشمن پرتاب می کردند که به محض پرتاب شعله ور می شده و با آب خاموش نمی شده است. یونانی ها این ماده را در نبرد دریایی قسطنطنیه(۶۷۳) از روی عرشۀ کشتی به سوی ناوگان اعراب پرتاب کردند که خسارت فراوانی به شناورهای جنگی آنان وارد کرد که قصد تصرّف این شهر را داشتند. به کارگیری مواد آتش زا را یکی از علل دوام امپراتوری بیزانس به رغم دشمنان بی شمار، به ویژه در جنگ های دریایی، دانسته اند. عناصر ترکیبی مواد آتش زا چنان محرمانه نگاه داشته می شد که راز ترکیب دقیق آن هنوز ناگشوده باقی مانده است.