یان پالاخ (به چکی: Jan Palach) (۱۱ اوت ۱۹۴۸–۱۹ ژانویه ۱۹۶۹) دانشجوی تاریخ و اقتصاد سیاسی دانشگاه کارلف چک بود که در حرکتی اعتراضی از طریق خودسوزی، خودکشی کرد. این حرکت نمادین او را در حوادثی که منجر به افتادن پرده آهنین شد، کلیدی خوانده اند.
فهرست مشاهیری که در اوج شهرت درگذشتند
در اوت ۱۹۶۸، شوروی به چکسلواکی حمله کرد تا اصلاحات آزادیبخش دولت الکساندر دوبچک در طول آنچه بهار پراگ خوانده شد را در هم شکند. گروهی از دانشجویان چک شامل پالاخ در یک پیمان خودکشی تلاش کردند در اعتراض به این حمله خود را قربانی کنند. پالاخ نخستین کسی بود که در ۱۶ ژانویه ۱۹۶۹ در میدان ونتسل (واتسلاوسکه) پراگ خود را به آتش کشید.
به گفته یاروسلاوا موسرووا، متخصص سوختگی که اولین فردی بود که در بیمارستان دانشگاه کارلف از پالاخ مراقبت کرد، او در اعتراض به اشغال کشورش توسط شوروی خودسوزی نکرد، بلکه این حرکت در اعتراض به بی تفاوتی شهروندان چکسلواکی ناشی از اشغال بود.
«زیاد دراعتراض به اشغال توسطِ شوروی نبود، بیشتر به خاطر جو بی روحیگی و بی تفاوتی بود. مردم نه تنها ناامید شده بودند، بلکه تسلیم شده بودند. او می خواست به جو بی روحیگی پایان دهد. من فکر می کنم مردمی که در خیابان بودند، جمعیتی خاموش و غمزده با چهره های عبوس که با یک نگاه به چهره هایشان می شد فهمید که همگی درک می کردند، همه آدم حسابی ها می خواستند کاری کنند.»
فهرست مشاهیری که در اوج شهرت درگذشتند
در اوت ۱۹۶۸، شوروی به چکسلواکی حمله کرد تا اصلاحات آزادیبخش دولت الکساندر دوبچک در طول آنچه بهار پراگ خوانده شد را در هم شکند. گروهی از دانشجویان چک شامل پالاخ در یک پیمان خودکشی تلاش کردند در اعتراض به این حمله خود را قربانی کنند. پالاخ نخستین کسی بود که در ۱۶ ژانویه ۱۹۶۹ در میدان ونتسل (واتسلاوسکه) پراگ خود را به آتش کشید.
به گفته یاروسلاوا موسرووا، متخصص سوختگی که اولین فردی بود که در بیمارستان دانشگاه کارلف از پالاخ مراقبت کرد، او در اعتراض به اشغال کشورش توسط شوروی خودسوزی نکرد، بلکه این حرکت در اعتراض به بی تفاوتی شهروندان چکسلواکی ناشی از اشغال بود.
«زیاد دراعتراض به اشغال توسطِ شوروی نبود، بیشتر به خاطر جو بی روحیگی و بی تفاوتی بود. مردم نه تنها ناامید شده بودند، بلکه تسلیم شده بودند. او می خواست به جو بی روحیگی پایان دهد. من فکر می کنم مردمی که در خیابان بودند، جمعیتی خاموش و غمزده با چهره های عبوس که با یک نگاه به چهره هایشان می شد فهمید که همگی درک می کردند، همه آدم حسابی ها می خواستند کاری کنند.»
wiki: یان پالاخ