نام مسخره که بغایت ظریف بود
جوحی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جوحی. ( اِخ ) نام مسخره ای که بغایت ظریف بود. ( غیاث اللغات از مصطلحات ). جوحی و جحی نام مسخره ایست. ( آنندراج ) :
ره حرف کرم تا کی کنم طی
نخواهد گشت جوحی حاتم طی.
در میان آن زنان شد ناشناخت.
ره حرف کرم تا کی کنم طی
نخواهد گشت جوحی حاتم طی.
یحیی کاشی.
جوحی نداشت کاری بر خویش زد درفشی.یحیی کاشی.
رفت جوحی چادر و روبند ساخت در میان آن زنان شد ناشناخت.
مولوی.
رجوع به جحی شود.دانشنامه عمومی
جوحی (شوش). جوحی (شوش)، روستایی از توابع بخش شاوور شهرستان شوش در استان خوزستان ایران است.
این روستا در دهستان شاوور قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۰۹ نفر (۴۸خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان شاوور قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۰۹ نفر (۴۸خانوار) بوده است.
wiki: جوحی (شوش)
دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] جوحی اثر احمد مجاهد ، کتابی است که در آن به شخصیت فکاهی متون کهن یعنی جوحی پرداخته است. در این اثر به زبان فارسی در زمینه فرهنگ عامه، ادبیات داستانی با ذکر منبع و مصدر آن تألیف شده است. نقش احمد مجاهد در واقع در این اثر علاوه بر تحقیق و ترجمه، تألیف کتاب نیز بوده است.
ادب فکاهی فارسی، با نام و یاد جوحی یا جحی، این قهرمان مردمی و افسانه ای طنز و بلاهت، آمیخته است. جوحی در ادبیات کلاسیک، ملجأ و پناهگاهی است که وجدان جمعی زیرک، هوشیار و مصلحت اندیش خود را زیر نقاب ساده لوحی، یا زیرکی و عیاری پنهان ساخته است.
کتاب حاوی 759 داستان طنز از شخصیت های معروف به نامهای «جحای عربی»، «خواجه نصر الدین افندی جحا رومی»، و «ملانصر الدین ایرانی» است که داستانهای هر کدام از این شخصیت های طنز در یک بخش ذکر شده است.
شیوه تألیف مجاهد، بر اصل تطبیق و ریشه یابی استوار است؛ بر این اساس، ذیل هر حکایت به منابع و مآخذ آن اشاره شده است. وی کوشیده است ضمن بازگویی حکایت و منابع آنها، حکایات مشابه اعم از نظم و نثر که در دیگر منابع ادبی موجود (اعم از لطایف عبید، محاضرات الادبای راغب، بهارستان جامی، اخبار الظراف ابن جوزی و...) آمده را بازگو کند و این، به جامعیت کتاب افزوده است.
مجاهد در این کتاب خواسته است تا از رهگذر گردآوری کلیه حکایات منتسب به جوحی، به تحقیق درباره صاحبان اصلی و اولیه این حکایات بپردازد و سهم هر یک از فرهنگ های ترک و عرب و فارس را در این میان روشن سازد. او برای دستیابی به این مقصود، از شش منبع به زبانهای عربی، فارسی و ترکی استفاده کرده و دو نسخه خطی را نیز از نظر گذرانیده و آنها را به ترتیب سیر تاریخی در کتاب آورده است.
ادب فکاهی فارسی، با نام و یاد جوحی یا جحی، این قهرمان مردمی و افسانه ای طنز و بلاهت، آمیخته است. جوحی در ادبیات کلاسیک، ملجأ و پناهگاهی است که وجدان جمعی زیرک، هوشیار و مصلحت اندیش خود را زیر نقاب ساده لوحی، یا زیرکی و عیاری پنهان ساخته است.
کتاب حاوی 759 داستان طنز از شخصیت های معروف به نامهای «جحای عربی»، «خواجه نصر الدین افندی جحا رومی»، و «ملانصر الدین ایرانی» است که داستانهای هر کدام از این شخصیت های طنز در یک بخش ذکر شده است.
شیوه تألیف مجاهد، بر اصل تطبیق و ریشه یابی استوار است؛ بر این اساس، ذیل هر حکایت به منابع و مآخذ آن اشاره شده است. وی کوشیده است ضمن بازگویی حکایت و منابع آنها، حکایات مشابه اعم از نظم و نثر که در دیگر منابع ادبی موجود (اعم از لطایف عبید، محاضرات الادبای راغب، بهارستان جامی، اخبار الظراف ابن جوزی و...) آمده را بازگو کند و این، به جامعیت کتاب افزوده است.
مجاهد در این کتاب خواسته است تا از رهگذر گردآوری کلیه حکایات منتسب به جوحی، به تحقیق درباره صاحبان اصلی و اولیه این حکایات بپردازد و سهم هر یک از فرهنگ های ترک و عرب و فارس را در این میان روشن سازد. او برای دستیابی به این مقصود، از شش منبع به زبانهای عربی، فارسی و ترکی استفاده کرده و دو نسخه خطی را نیز از نظر گذرانیده و آنها را به ترتیب سیر تاریخی در کتاب آورده است.
wikinoor: خواجه نصر الدین افندی جحا رومی »، و « ملانصر الدین ایرانی » است که داستانهای هر کدام از این شخصیت های طنز در یک بخش ذکر شده است. شیوه تالیف مجاهد، بر اصل تطبیق و ریشه یابی استوار است؛ بر این اساس، ذیل هر حکایت به منابع و مآخذ آن اشاره شده است. وی کوشیده است ضمن بازگویی حکایت و منابع آنها، حکایات مشابه اعم از نظم و نثر که در دیگر منابع ادبی موجود (اعم از لطایف عبید، محاضرات الادبای راغب ، بهارستان جامی، اخبار الظراف ابن جوزی و...) آمده را بازگو کند و این، به جامعیت کتاب افزوده است.
گزارش محتوا
مجاهد در این کتاب خواسته است تا از رهگذر گردآوری کلیه حکایات منتسب به جوحی، به تحقیق درباره صاحبان اصلی و اولیه این حکایات بپردازد و سهم هر یک از فرهنگ های ترک و عرب و فارس را در این میان روشن سازد. او برای دستیابی به این مقصود، از شش منبع به زبانهای عربی ، فارسی و ترکی استفاده کرده و دو نسخه خطی را نیز از نظر گذرانیده و آنها را به ترتیب سیر تاریخی در کتاب آورده است.
← مقدمه تحلیلی
...
گزارش محتوا
مجاهد در این کتاب خواسته است تا از رهگذر گردآوری کلیه حکایات منتسب به جوحی، به تحقیق درباره صاحبان اصلی و اولیه این حکایات بپردازد و سهم هر یک از فرهنگ های ترک و عرب و فارس را در این میان روشن سازد. او برای دستیابی به این مقصود، از شش منبع به زبانهای عربی ، فارسی و ترکی استفاده کرده و دو نسخه خطی را نیز از نظر گذرانیده و آنها را به ترتیب سیر تاریخی در کتاب آورده است.
← مقدمه تحلیلی
...
wikifeqh: جوحی_(کتاب)
کلمات دیگر: