پس خوراند زیستی

پس خوراند زیستی یا بیوفیدبک (به انگلیسی: Biofeedback) شیوه ای تکمیل کننده و جایگزین برای دارو درمانی است که در آن می آموزیم عملکردهای بدن از جمله ضربان قلب را با کمک ذهن کنترل نماییم.
اختراع ها در ایالات متحده (۱۹۴۶–۱۹۹۱)
در بیوفیدبک به حسگرهای الکتریکی وصل می شوید که به شما کمک می کند اطلاعاتی دربارهٔ بدن خود را دریافت و اندازه گیری نمایید،حسگرهای بیوفیدبک به شما می آموزد که چگونه تغییرات ظریف و ماهرانه ای در بدن خود، مثلاً آرام کردن برخی ماهیچه ها را به تدریج انجام دهید تا به آنچه می خواهید، برای مثال کاهش تنش، برسید.
در اصل بیوفیدبک وضعیت سلامت و عملکرد فیزیکی، به فرد قدرت استفاده از افکار برای کنترل بدن را می دهد.بیوفیدبک اغلب به عنوان یک شیوه آرمیدگی بکار می رود.
نیل ای. میلر، روانشناس و دانشمند علوم عصبی که در اواسط قرن بیستم در دانشگاه ییل (Yale) کار می کرد، به عنوان پدر بیوفیدبک مدرن شناخته می شود. او در جریان یک اتفاق هنگام انجام آزمایش های خود روی موش های صحرایی دربارهٔ شرطی سازی کلاسیک، موفق به کشف اصول اولیه بیوفیدبک شد. او و تیمش فهمیدند که با تحریک مرکز لذت در مغز یک موش فلج به وسیله الکتریسیته، امکان این وجود دارد که بتوان آن ها را برای کنترل آثار متفاوتی از جمله ضربان قلب، فشار خون، دمای بدن و… آموزش داد. تا آن زمان متخصصین اعتقاد داشتند که فرایندهای فیزیولوژیک (مانند ضربان قلب) منحصراً در کنترل دستگاه عصبی خودمختار می باشند.دکتر المرگرین (Elmer Green) بعضی تحقیقات ریشه ای روی محدوده خودتنظیمی (self Regulation) انسان در فرایندهایی که به طور طبیعی با ذهن ناهشیار کنترل می شوند انجام داد و این تکنیک ها را با موفقیت در درمان سردردهای میگرنی و فشارخون بالا به کار برد.

پس خوراند زیستی (پزشکی). پَس خوراندِ زیستی (پزشکی)(biofeedback)
پَس خوراندِ زیستی
پَس خوراندِ زیستی
در پزشکی، استفاده از وسایل پایش الکتروفیزیولوژیک، برای ایجاد پس خوراند اطلاعاتی و درنتیجه، تسهیل کنترل آگاهانه. در دهۀ ۱۹۶۰، باربارا براون، فیزیولوژیست دستگاه عصبی، و جوزف کامیا، متخصص اعصاب و روان، این روش را جدا از هم در امریکا تکمیل کردند. این روش در بهبود پرفشاری خون و پیشگیری از اختلالات عملکرد عضوی و فیزیولوژیک ناشی از آن مؤثر است.

پس خوراند زیستی (زیست شناسی). پَس خوراندِ زیستی (زیست شناسی)(biofeedback)
در زیست شناسی، اصلاح یا مهار سامانه زیستی بر اساس نتایج یا پیامدهای آن. مثلاً، بروز تغییری در سطح غذایی یک گونه بر همۀ سطوح بالاتر از آن تأثیر می گذارد. بسیاری از سامانه های زیستی از طریق پس خوراند منفی مهار و کنترل می شوند. وقتی هورمون تیروکسین به مقدار کافی در خون ترشح شود، این هورمون، با از کار انداختن غدۀ تیروئید سطح آن را تنظیم می کند. در بوم شناسی، هرگاه تعداد یک گونه زیاد شود، مقدار غذای موجود برای هر فرد کاهش می یابد. این کمبود درجهت کاهش جمعیت گونۀ یادشده تا حصول ترازی مناسب عمل می کند.