نازکش

( صفت ) ۱ - آنکه تحمل ناز کند : کار بهار و یار به دور اوفتد که هست دایم بهار نازکش و یار ناز کن . ( ملک الشعرائ بهار ) ۲ - آنکه تقاضای کسی را انجام دهد .

نازکش. [ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) از: ناز + کش. به معنی کشنده ناز. آنکه ناز می کشد. که تحمل ناز می کند. تیمارخوار :
ای به زمین بر چو فلک نازنین
نازکشت هم فلک و هم زمین.دل نهم بر شما و خوش باشم
هرچه خواهید نازکش باشم.نیست یکی ذره جهان نازکش
پای ز انبازی او بازکش.- امثال :
نازکش داری نازکن ، نداری پایت را دراز کن .

آن که ناز و عشوۀ کسی را تحمل کند.