واکشیدن

( مصدر ) ۱ - مجددا کشیدن باز کشیدن . ۲ - دراز کشیدن والمیدن : (( سرو ترا ز سایه چکد آب زندگی گردید خضر هر که درین سایه وا کشید . ) ) ( صائب ) ۳ - بیرون آوردن خارج کردن : (( ... تا که روزش وا کشد زان مرغزار وز چراگاه آردش در زیر بار . ) ) ( مثنوی ) ۴- بزور و حیله چیزی را از دستت کسی بیرون آوردن : (( هرگز نشد که بر سرحرف آورم ترا من کزدهان عنچه سخن واکشیده ام . ) (صائب ) ۵ - بطرف خود کشیدن جلب کردن (( غنچه شود در گوشه ای شاید نگاهی واکشی در کمین چشم گرم آسود صیادان مباش . ) ( رضی دانش )

واکشیدن. [ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) بازکشیدن. ( ناظم الاطباء ). || دراز کشیدن. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء )( غیاث اللغات ). والمیدن ، و آن بر زمین خوابیدن است برای دور کردن خستگی نه برای آنکه به خواب روند. ( آنندراج ). به درازا خفتن. والمیدن. لمیدن :
سرو تو را ز سایه چکد آب زندگی
گردید خضر هر که در این سایه واکشید. || دراز کردن. || دست دراز کردن. || بیرون کشیدن. ( ناظم الاطباء ) :
تا که روزش واکشد ز آن مرغزار
وز چراگاه آردش در زیر بار. || به زور و حیله چیزی از کسی حاصل کردن. ( غیاث اللغات ). واکشیدن چیزی را، به زور یا به حیله از کسی چیزی به دست آوردن ،چنانکه گویند از او به سختی واکشیدم. ( آنندراج ) :
هرگز نشد که بر سر حرف آورم ترا
من کز دهان غنچه سخن واکشیده ام.چون گل صبحش مثل در هرزه خندی نیستم
شوخ خونها خورد تا یک خنده از من واکشید. || بطرف خود کشیدن : جذب ؛ واکشیدن بخود. ( دهار ). :
غنچه شو در گوشه ای شاید نگاهی واکشی
در کمین چشم گرم آسود صیادان مباش.

بازکشیدن، بیرون کشیدن.