یک رکابی

(صفت ) بی تامل بی توقف : یک رکابی میای بر سر زهد چون شود دل عنان گرای صبوح . (خاقانی )

یک رکابی. [ ی َ / ی ِ رِ ] ( ص نسبی ، اِ مرکب ) یک رکیبی. کنایه از اسب جنیبت است که اسب کتل باشد. ( برهان ). اسب کتل. ( ناظم الاطباء ). کنایه از اسب جنیبت بود. ( آنندراج ) :
عنان یک رکابی زیر می زد
دودستی بر فلک شمشیر می زد. || رفیق. || کسی که مستعد کاری باشد. ( ناظم الاطباء ). || ( ق مرکب ) ثابت قدم. ( یادداشت مؤلف ) :
یک رکابی مپای بر سر زهد
چون شود دل عنان گرای صبوح.عنان یک رکابی برانگیختند
دودستی به تیغ اندرآویختند.|| ( حامص مرکب ) رفاقت و همدمی. ( ناظم الاطباء ). || کنایه از مستعد کاری شدن. ( برهان ) ( آنندراج ). || به جد شدن در کاری و شتابی. ( غیاث ). پای فشاری کردن و مستعد و مصمم بودن برای جنگ. ( شرفنامه چ وحید دستگردی ص 303 ).

۱. اسب یدک، جنیبت.
۲. [مجاز] کسی که اصرار و پافشاری می کند.
۳. (قید ) [مجاز] با اصرار و پافشاری: یک رکابی مپای بر سر زهد / چون شود دل عنان گرای صبوح (خاقانی: ٤٨٢ ).
۴. رفیق، دوست.