در مهندسی کامپیوتر، خروج از دستور در حال اجرا (یا اجرای پویا بیشتر به طور رسمی) یک الگوی مورد استفاده در اکثر ریزپردازنده ها با عملکرد بالا است که منجر به استفاده از چرخه دستورالعمل می شود که در غیر این صورت توسط نوع خاصی از تأخیر پرهزینه، تلف خواهد شد. در این الگو، یک پردازنده دستورالعمل موجود در دستورهای کنترل شده را به جای اجرای دستورهای اصلی توسط دسترسی به دادهٔ ورودی در برنامه اجرا می کند. در انجام این کار، پردازنده می تواند از بیکار ماندن جلوگیری کند؛ به این صورت که به جای اینکه منتظر بماند تا در دستورالعمل قبلی، داده ها دریافت شود، دستورالعمل بعدی را که فوراً آماده اجرا هست؛ اجرا کند.
آیا دستورالعمل به صف متمرکز یا به صف توزیع شده متعدد اعزام می شود؟
خروج دستور در حال اجرا، یک شکل محدود از محاسبه های جریان داده ها است، که یک بخش مهم پژوهشی در معماری کامپیوتر در سال ۱۹۷۰ و اوایل سال ۱۹۸۰ بود. تحقیقات دانشگاهی مهم در این موضوع توسط دانشگاه ییل PATT و شبیه ساز HPSM او منجر شد. یک مقاله توسط James E. Smith و A.R. Pleszkunدر سال ۱۹۸۵ منتشر شده، که طرح آن توسط توصیف اینکه چگونه رفتار دقیق استثنا در ماشین خروج دستور می تواند نگهداری شود.
مسلماً ماشین اولی که از خروج دستور در حال اجرا استفاده می کرد (CDC 6600 (1964 بود که از یک رتبه بندی برای حل برخورد استفاده می کرد.در استفاده های مدرن، همانند رتبه بندی به عنوان ورود دستور در حال اجرا در نظر گرفته می شود، از جمله ماشین هایی که بر روی اولین برخورد raw می مانند.
حدود سه سال بعد، سیستم آی بی ام / ۳۶۰ مدل ۹1 (1966) الگوریتم Tomasulo را معرفی کرد که باعث ساخت فرایند خروج دستور در حال اجرا شد. در سال ۱۹۹۰ آی بی ام اولین میکروپروسسور خروج دستور در حال اجرا به نام power1 معرفی کرد، اگرچه خروج دستور در حال اجرا محدود به دستورهای ممیز شناور شد.
آیا دستورالعمل به صف متمرکز یا به صف توزیع شده متعدد اعزام می شود؟
خروج دستور در حال اجرا، یک شکل محدود از محاسبه های جریان داده ها است، که یک بخش مهم پژوهشی در معماری کامپیوتر در سال ۱۹۷۰ و اوایل سال ۱۹۸۰ بود. تحقیقات دانشگاهی مهم در این موضوع توسط دانشگاه ییل PATT و شبیه ساز HPSM او منجر شد. یک مقاله توسط James E. Smith و A.R. Pleszkunدر سال ۱۹۸۵ منتشر شده، که طرح آن توسط توصیف اینکه چگونه رفتار دقیق استثنا در ماشین خروج دستور می تواند نگهداری شود.
مسلماً ماشین اولی که از خروج دستور در حال اجرا استفاده می کرد (CDC 6600 (1964 بود که از یک رتبه بندی برای حل برخورد استفاده می کرد.در استفاده های مدرن، همانند رتبه بندی به عنوان ورود دستور در حال اجرا در نظر گرفته می شود، از جمله ماشین هایی که بر روی اولین برخورد raw می مانند.
حدود سه سال بعد، سیستم آی بی ام / ۳۶۰ مدل ۹1 (1966) الگوریتم Tomasulo را معرفی کرد که باعث ساخت فرایند خروج دستور در حال اجرا شد. در سال ۱۹۹۰ آی بی ام اولین میکروپروسسور خروج دستور در حال اجرا به نام power1 معرفی کرد، اگرچه خروج دستور در حال اجرا محدود به دستورهای ممیز شناور شد.