خروج از مرکز مداری

خروج از مرکز مداری پارامتری است که توسط آن مقدار تفاوت مدار یک جرم به دور جرمی دیگر از نظر انحراف از یک دایرهٔ کامل بودن را تعیین می کند. مقدار صفر این پارامتر دایرهٔ کامل بودن یک مدار را نشان می دهد، مقادیر بین صفر و ۱ یک مدار بیضی شکل، و مقدار ۱ نمایان گر یک مدار سهموی فرار است و همچنین مقادیر بیشتر از ۱ یک مدار هذلولی است.
برای مدار دایره: e = 0 {\displaystyle e=0\,\!}
برای مدار بیضی: 0 < e < 1 {\displaystyle 0<e<1\,\!} ،
برای مدار سهموی: e = 1 {\displaystyle e=1\,\!} ،
مدار هذلولوی: e > 1 {\displaystyle e>1\,\!} .
در مکانیک سماوی و طبق قانون اول کپلر مدار سیارات دایره نیست و بیضی است که خورشید به عنوان عامل گرانشی در یکی از کانون های آن قرار گرفته؛ برای تمایز مقاطع مخروطی از یکدیگر از کمیتی استفاده می شود که به آن خروج از مرکز (انگلیسی: eccentricity) می گویند که با علامت ( e {\displaystyle e\,\!} ) نشان داده می شود:
خروج از مرکز را می توان از رابطه زیر به دست آورد:
که: