زمین شوره زار زمین بی بر بی حاصل
شور زمین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شورزمین. [ زَ ] ( اِ مرکب ) زمین شوره زار. زمین بی بر و بی حاصل. ( ناظم الاطباء ).
گویش مازنی
/shoor zamin/ از مراتع لنگای منطقه ی عباس آباد
از مراتع لنگای منطقه ی عباس آباد
کلمات دیگر: