در مقام عدم تناسب و تقابل بکار رود
کاه و کوه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کاه و کوه. [ هَُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) در مقام عدم تناسب و تقابل بکار رود، چون خرد و بزرگ ، ریز و درشت ، فیل و فنجان و چیزهائی که با هم در کیفیت و کمیت در دو جهت مختلف و دور از تناسب و هم آهنگی باشند.
دانشنامه عمومی
کاه و کوه داستانی انتقادی از محمدعلی جمال زاده است که در مجموعۀ آسمان و ریسمان آمده است. این داستان در مورد دو دانشجوی ایرانی است که در خارج از کشور زندگی می کنند. در گفتگویی طولانی دلایل معاشرت نکردنشان با سایر ایرانیان را بیان می کنند. آن دو معتقدند که ایرانیان خارج از کشور پر ادعا، خودخواه و اهل غیبت و ایرادگیری از دیگران هستند اما در بین گفتگویشان معلوم می شود که خودشان - حتی شاید بیشتر از دیگران- از این عیوب برخوردارند.
این مجموع داستان در فروردین ۱۳۴۲ در نشریه پتیمان ارگان انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه لیدز در انگلیس منتشر شد.
فرهنگ ادبیات فارسی جاپ چهارم، محمد شریفی، انتشارات معین
این مجموع داستان در فروردین ۱۳۴۲ در نشریه پتیمان ارگان انجمن دانشجویان ایرانی دانشگاه لیدز در انگلیس منتشر شد.
فرهنگ ادبیات فارسی جاپ چهارم، محمد شریفی، انتشارات معین
wiki: کاه و کوه
کلمات دیگر: