شب خسب یا گل ابریشم
شوخس
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شوخس. [ ش َ / شُو خ ُ ] ( نف مرکب ) ( از: «شو»، صورتی از شب + «خُس »، صورتی از خُسب ، مخفف خسبنده ) شب خسب. شب خسبنده. خسبنده در شب. || ( اِ مرکب ) شب خسب. گل ابریشم. و این نامی است که در نور و کجور به گل ابریشم دهند.( یادداشت مؤلف ). رجوع به شب خسب و گل ابریشم شود.
شوخس. [ ش َ / شُو خ ِ ] ( اِ مرکب ) شوخُس. تلفظی از «شب خسب ». درخت گل ابریشم. ( جنگل شناسی کریم ساعی ص 223 ). و رجوع به شب خسب و گل ابریشم شود.
شوخس. [ ش َ / شُو خ ِ ] ( اِ مرکب ) شوخُس. تلفظی از «شب خسب ». درخت گل ابریشم. ( جنگل شناسی کریم ساعی ص 223 ). و رجوع به شب خسب و گل ابریشم شود.
شوخس . [ ش َ / شُو خ ِ ] (اِ مرکب ) شوخُس . تلفظی از «شب خسب ». درخت گل ابریشم . (جنگل شناسی کریم ساعی ص 223). و رجوع به شب خسب و گل ابریشم شود.
شوخس . [ ش َ / شُو خ ُ ] (نف مرکب ) (از: «شو»، صورتی از شب + «خُس »، صورتی از خُسب ، مخفف خسبنده ) شب خسب . شب خسبنده . خسبنده در شب . || (اِ مرکب ) شب خسب . گل ابریشم . و این نامی است که در نور و کجور به گل ابریشم دهند.(یادداشت مؤلف ). رجوع به شب خسب و گل ابریشم شود.
گویش مازنی
/shoKhes/ شب خواب - نوعی گنجشک ۳درخت ابریشم
کلمات دیگر: