زن احمق زن گول
شونه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( شونة ) شونة. [ ش َ ن َ ] ( ع ص ) زن احمق. ( از اقرب الموارد ). زن گول. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) جای غله نهادن ( لغت مصری است ). || مرکب آماده جهاد در دریا. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
شونة. [ ش َ ن َ ] (ع ص ) زن احمق . (از اقرب الموارد). زن گول . (منتهی الارب ). || (اِ) جای غله نهادن (لغت مصری است ). || مرکب آماده ٔ جهاد در دریا. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
گویش مازنی
/shone/ شانه بخش فوقانی تنه ی انسان
شانه بخش فوقانی تنه ی انسان
پیشنهاد کاربران
شوُنه = روغنی است که به بدنه لنج مالیده می شود.
کلمات دیگر: